________________
જૈનસંઘોની આંતરિક એકતા અને શુદ્ધિઃ ૭, ૮
૨૪૧ સવાલ ઊભો થયો કે ગુજરાતને ધર્મભાવનાનું અને ધર્મોપદેશનું અજીર્ણ તો નહીં થયું હોય?
પંજાબના સીમાડે આવેલ હસ્તિનાપુર તીર્થની યાત્રા કરી અમે અમારો પંજાબનો આ ઊડતો પ્રવાસ પૂરો કર્યો.
(તા. ૧૮-૬-૧૯૬૦)
(૮) ગચ્છના વ્યામોહથી મુક્તિ માટેની
એક ધ્યાનપાત્ર ચેષ્ટા
અમારા જૈન' પત્રના તા. ૨૯-૧૧-૧૯૬૯ના અંકમાં પૃષ્ઠ ૬ ૧૨ ઉપર “નવીન તેમ જ વિચિત્ર ઘટના' એ મથાળા નીચે કચ્છના દેવપુર ગામના સમાચાર છપાયા છે. આ સમાચાર વિશેષ ધ્યાનપાત્ર હોઈ અને ફરી પ્રગટ કરીએ છીએ :
ભગવાન મહાવીરસ્વામીના નિર્વાણ પછી આપણા જૈન સમાજમાં જુદાજુદા ગણો અને ગચ્છો ઉત્પન્ન થયા, જેમાંથી કેટલાક ગણો તેમ જ ગચ્છોનો નાશ થયો. આ જુદાજુદા ગણો અને ગચ્છો પ્રત્યે દેવપુર કચ્છના કેટલાક શ્રાવક-શ્રાવિકાઓને અણગમો હતો. સં. ૨૦૧૪ની સાલમાં “જૈનપત્રમાં એક અગ્રલેખ “૧૯૮૪ ગચ્છો તે જૈનોની શોભા કે શરમ?' એ વાંચવામાં આવ્યો. તે વાંચતાં આ અળખામણા મનાતા ગણો અને ગચ્છો પ્રત્યેનો અણગમો વધતો ગયો. આટલાં વર્ષો બાદ સં. ૨૦૨૬ના કારતક સુદ ૧ ને સોમવારના રોજ (સમાજે) આઠ ગણો અને દસ ગચ્છો મળી કુલ અઢારનાં છાણ અને માટીનાં પૂતળાં બનાવ્યાં, અને તેના ઉપર લેબલો લગાવ્યાં. પછી તેની વિસર્જનવિધિ ગામ બહાર જઈ ફેંકી દઈ કરવામાં આવી. ત્યાંથી વળતાં આવતાં જયઉ સચ્ચે જયઉ સચ્ચ(સત્યનો જય થાઓ, સત્યનો જય થાઓ !)ના અવાજો સાથે થાળીનો રણકાર કરતા પાછા આવ્યા.
આ કાર્ય એક રીતે કહીએ તો કુતૂહલ જેવું હતું. કુદરતને પણ આ કાર્ય ગમી ગયું હોય તેમ તેણે અમીનાં છાંટણાં કર્યો.”
જૈનસંઘમાં પ્રવર્તતા ગણો અને ગચ્છો પ્રત્યે આટલો ઉગ્ર અને સ્પષ્ટ વિરોધ જાહેર કરવાનો અને એનું આ રીતે વિસર્જન કરવાનો બનાવ, સાચે જ, અનોખો અને અસાધારણ છે. આથી શ્રીસંઘની એકતાના હિમાયતીઓને આનંદ થાય અને પોતાના ગણ કે ગચ્છના આગ્રહીઓને અને ખાસ કરીને પોતાના ગચ્છની શ્રેષ્ઠતામાં અંધશ્રદ્ધા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
