________________
શ્રમણ-સમુદાયની એકતા, જ્ઞાનસજ્જતા અને આચારશુદ્ધિઃ ૧૬, ૧૭
૧૩૧
અને સંચાલક સગૃહસ્થો આ દિશામાં કંઈક પણ નક્કર કામ કરવાનો નિર્ધાર કરે; જાગ્યા ત્યારથી સવાર.
બાકી જવાબદારીની ઉપેક્ષા કરીને કેવળ અધિકારની જ વાત કર્યા કરવી એ તો આગ બુઝાવવા દોડી જતા મનુષ્યને એના અધિકાર માટે સવાલ કરવા જેવી વાત છે ! છેવટે તો ગાય વાળે તે ગોવાળ.
અમે જૈન સંસ્કૃતિ-રક્ષક સભાને ફરી વાર એ કહેવા ઇચ્છીએ છીએ કે “સંઘસમિતિને અધિકારયુક્ત ગણી શકાય નહીં એવું નિષેધાત્મક વિધાન કરવા-માત્રથી સંતુષ્ટ થવાને બદલે સંઘની એકતા અને ધર્મની શુદ્ધિનું જતન કરવાની સત્તા અને જવાબદારી જેમની લેખવામાં આવતી હોય, એમને જાગૃત કરવાના વિધાયક કામ માટે એ આગળ આવે. સંઘ, ધર્મ કે સંસ્કૃતિની સાચી રક્ષા વાતો, ઠરાવો કે ભાષણોથી નહીં, પણ દૂરંદેશીપૂર્વક સાચું કામ કરવાથી જ થઈ શકશે.
(તા. ૩૦-૫-૧૯૬૪)
(૧૭) આચાર્યપદની આ તે કેવી વિડંબના!
જાણી-સમજીને જ અમે આ નોંધ ઘણા વિલંબથી લખવાનું યોગ્ય માન્યું છે.
અમારા ગયા અંકના અગ્રલેખમાં અમે આચાર્ય-પદવીના મોહથી દૂર રહેનાર એક મુનિવર અંગે લખ્યું હતું. આજે એનાથી વિપરીત, આપણા પોતાના જ મુનિવરોને હાથે થઈ રહેલ આચાર્યપદ જેવા મહાન અને મોટી જવાબદારીવાળા પદના અવમૂલ્યન અંગે લખવાનું પ્રાપ્ત થાય છે; વિધિની કેવી વિચિત્રતા !
આચાર્યપદ કે એવી જ બીજી નામનાની કામના ખેદ કરાવે એટલી હદે વધી ગઈ છે. એટલે આવી લાલસાથી દૂર રહેવાના પ્રસંગો બહુ જ ઓછા બને અને એમાં ફસાવાના પ્રસંગો વધુ બને એ સાવ સ્વાભાવિક છે. પણ એ ગમે તેમ હોય, આવા વ્યામોહથી દૂર રહેવાના પ્રસંગો વધે તો જ સંઘનું અને ધર્મનું હીર અને તેજ વધે. અત્યારે સંઘની સ્થિતિ ન કોઈ કોઈને કહી શકે કે ન કોઈ કોઈને વારી શકે એવી અરાજકતાભરી બની ગઈ છે ! અરે, એક જ મુનિસમુદાયમાં પણ, શિરછત્રસમા વડીલો હોવા છતાં, મર્યાદા અને વિનયવિવેકનું પાલન દોહ્યલું બની ગયું છે!
જે પ્રસંગને કારણે અમે આ નોંધ લખવાનું જરૂરી તેમ જ ઉચિત માન્યું છે તે પ્રસંગ છે પંન્યાસ શ્રી અશોકવિજયજી તથા પંન્યાસ શ્રી રાજેન્દ્રવિજયજીની આચાર્ય
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
