________________
तृतीयं परिशिष्टम्
[ हा० २३३-२५९] १. तथान्यत् ह० ॥
२. " दिसिदाह छिन्नमूलो उक्क सरेहा पगासजुत्ता वा । संझाछेयावरणो उ जूवओ सुक्कि दिण तिन्नि।
४७
[ आवश्यकनि० गा० १३३५] अन्यतमदिगन्तरविभागे महानगरप्रदीप्तमिवोद्द्योतः किन्तूपरि प्रकाशोऽधस्तादन्धकारः ईदृक् छिन्नमूलो दिग्दाहः, उक्कालक्खणं- सदेहवण्णं रेहं करेंती जा पडइ सा उक्का, रेहविरहिया वा उज्जोयं करेंती पडइ सावि उक्का । जूवगो त्ति संझप्पहा चंदप्पहा य जेणं जुगवं भवंति तेण जूवगो, सा य संझप्पहा चंदप्पभावरिया णिप्फिडंती न नज्जइ सुक्क पक्खपडिवगादिसु दिणेसु, संझाछेयए अणज्जमाणे कालवेलं न मुणंति, तओ तिन्नि दिने पाउसि कालं न गेहंति - तिसु दिणेसु पाउसियसुत्तपोरिसिं न करेति त्ति गाथार्थः ॥१३३५॥ " - आव०हारि० पृ० ७३५ ॥ ३. (प्रदर्शनसूत्रम् ? ) ॥ ४ तेन वार्धि ह० ॥
५. 'गतिचतुष्केऽपि [तथा औदयिक - क्षायोपशमिक क्षायिक- पारिणामिकनिष्पन्नः सान्निपातिक एकैको गतिचतुष्केऽपि], तद्यथा - उदए ति णेरइए, खओवसमियाइं इंदियाई, खइयं समत्तं, पारिणामिए जीवे, ईदशोऽपि पाठोऽत्र संभवेत् । ६. अत्रेदं ध्येयम् - पं२ मध्ये यादृशः पाठस्तादृश एव चतुर्विंशतिस्तवस्य प्रारम्भे आवश्यकबृहद्वृत्तौ आ.श्रीहरिभद्रसूरिभिः [पृ०४९५ पं० २६] 'तदभावे उवसमेणं पि इति पाठः उद्धृतः । आचार्यश्री मलयगिरिसूरिभिस्तु 'तदभावे उवसमेणं च' इति पाठ: पञ्चसंग्रह[ गा०४] वृत्तौ उद्धृतः ॥
७. “ऊसरदेसं दड्डिल्लयं व विज्झाइ वणदवो पप्प । इय मिच्छस्स अणुदए उवसमसम्मं मुणेयव्वं ॥१॥ [विशेषाव० भा० गा० २७३४ कल्पभा० गा० १२२ ] यथोषरदेशं पूर्ववनदवदग्धप्रदेशं वा प्राप्य वनदवो विध्यायति, इत्येवमन्तरकरणं प्राप्य मिथ्यात्वस्यानुदये मिथ्यात्वोदयवह्नावुपशान्त औपशमिकं सम्यक्त्वं जीवस्य मुणितव्यमिति ॥२७३४॥” - विशेषाव० मलधारि० ॥
८. उवसामगसेढिगयस्स होइ उवसामगं तु सम्मत्तं । जो वा अकयतिपुंजी अखवियमिच्छो लहइ सम्मं ॥२७३५|| [कल्पभा० गा० ११८, विशेषाव० भा० गा० ५२९, २७३५ ]
उपशमकश्रेणिगतस्य भवति सम्यक्त्वमौपशमिकम्, यो वा अकृतत्रिपुञ्जः अपूर्वकरणे पुञ्जयाकरणतः, तत्र क्षपकोऽपि दर्शनसप्तकस्यापूर्वकरणमारूढः पुञ्जत्रयं न करोति । ततस्तद्वयवच्छेदार्थमाह - अक्षपितमिथ्यात्वो यल्लभते सम्यक्त्वं तदौपशमिकं सम्यक्त्वमिति” कल्पभाष्यस्य मलयगिरिसूरिविरचितायां वृत्तौ ॥ ९. वात ए ह० ॥
Jain Education International
[ हा० २६०] १. आश्रिता ह० ॥२. तुलना - " क्रमात्स्वराणां सप्तानामारोहश्चावरोहणम् । मूर्च्छनेत्युच्यते ग्रामद्वये ताः सप्त सप्त च ॥ ९ ॥
जे तूत्तरमन्द्राऽऽदौ रजनी चोत्तरायता । शुद्धषड्जा मत्सरीकृदश्वक्रान्ता ऽभिरुद्गता ॥ १०॥ मध्यमे स्यात्तु सौवीरी हारिणाश्वा ततः परम् । स्यात्कलोपनता शुद्धमध्या मार्गी च पौरवी ॥११॥ हृष्यकेत्यथ तासां तु लक्षणं प्रतिपाद्यते । मध्यस्थानस्थषड्जेन मूर्च्छना ऽऽरभ्यते ऽग्रमा ॥१२॥ अधस्तनैर्निषादाद्यैः षडन्या मूर्च्छनाः क्रमात् । मध्यमध्यममारभ्य सौवीरी मूर्च्छना भवेत् ॥१३॥ षडन्यास्तदधोऽधःस्थस्वरानारभ्य तु क्रमात् । षड्जस्थानस्थितैर्न्या रजन्याद्याः परे विदुः ॥ १४॥
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org