________________
अनुयोगद्वारसूत्रम् [ सू० २३३-२५९]
२९१
ओदइय-खओवसमिय-पारिणामेक्केक्को गतिचउक्के वि। खयजोगेण विचउरो तदभावे तुवसमेणं पि॥१॥ उवसमसेढी एक्को केवलिणो विय तहेव सिद्धस्स।
अविरुद्धसन्निवादितभेदा एमेते पन्नरस॥२॥[ ] औदयिक-क्षायोपशमिक-पारिणामिकनिष्पन्न: सान्निपातिक एकैको गतिचतुष्केऽपि, 5 तद्यथा-उदए त्तिणेरइए खओवसमियाइंइंदियाइं [पारिणामिएजीवे। जयाखइयंसम्मत्तं तदा
ओदइय-खओवसम-खइय-पारिणामिकनिष्पन्न: सान्निपातिक एकैको गतिचतुष्केषु । तद्यथा-उदए त्ति णेरइए, खओवसमियाइं इंदियाई,] खइयं सम्मत्तं, पारिणामिए जीवे। एवं तिर्यगादिष्वपि वाच्यम्, सन्ति चैतेष्वपि क्षायिकसम्यग्दृष्टयः, अधिकृतभङ्गसंख्याऽन्यथानुपपत्तेरितिभावनीयम्, तदभावेक्षायिकाभावे, चशब्दात्शेषत्रयभावेचौपशमिकेनापि 10 चत्वार एव, उपशममात्रस्यगतिचतुष्टयेऽपि भावात्,
ऊंसरदेसं दड्डेल्लयं च विज्झाति वणदवो पप्प। इय मिच्छस्स अणुदए उवसमसम्म लहइ जीवो॥१॥
[विशेषावश्यकभा० २७३४ कल्पभा० १२२] अविशिष्योक्तत्वात्, तथा –
उवसामगसेढिगतस्स होइ उवसामियं तु सम्मत्तं। जो वाअकततिपुंजी अखवियमिच्छो लहइ सम्मं ॥१॥
[विशेषावश्यकभा० ५२९, २७३५, कल्पभा० ११८] इत्यत्र श्रेणिव्यतिरेकेण(णा?)विशिष्यैवोक्तत्वात्।अभिलाप: पूर्ववत् । नवरं सम्यक्त्वस्थाने उवसन्ता कसाय त्ति वक्तव्यम्, एते चाष्टौ भङ्गकाः प्राक्तनाश्चत्वार इति द्वादश । उपशम- 20 श्रेण्याम् एको भङ्गस्तस्य मनुष्येष्वेव भावात्, अभिलाप: पूर्ववत्, नवरं मनुष्यविषय एव। केवलिनश्चैकएव-उदएत्ति मणुस्से, खइयंसम्मत्तं, पारिणामिए जीवे। तथैव सिद्धस्य एकएवखइयं सम्मत्तं, पारिणामिए जीवे । एवमेते त्रयो भङ्गाः प्रागुक्तद्वादशभङ्गसहिताः अविरुद्धसान्निपातिकभेदा: पञ्चदशभवन्ति। कृतं प्रसङ्गेन। सेत्तंसन्निवातिए नाम, योजना सर्वत्र कार्या । सेतं छणामे । गतं षण्णाम।
15
25
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
