Tattvartha sutra

SR No.: 001074
Original Sutra Author: Umaswati, Umaswami
Author: Sukhlal Sanghavi
Publisher: Jain Sahitya Prakashan Mandir
Publication Year: 1977
Total Pages: 667
Language: Gujarati, Sanskrit
Classification: Book_Gujarati, Tattvartha Sutra, Philosophy, J000, J001, Tattvartha Sutra, & Tattvarth
File Size: 23 MB

Page 466

અધ્યાય ૧ -સૂત્ર ૧૪૨૬
ર૬૯ ઉપઘાત” એટલે જ્ઞાનને જ અજ્ઞાન માની તેને નષ્ટ કરવાને ઇરાદો રાખવો. આ બે વચ્ચે એટલે તફાવત છે. [૧૧]
૩ સાતવેદનીચ વર્મા તુમોનું સ્વા: ૧. બાહ્ય કે આંતરિક નિમિત્તથી પીડા થવી, તે “દુઃખ. ૨. કેઈ હિતૈષીને સંબંધ તૂટતાં જે ચિંતા કે ખેદ થાય છે, તે “શોક.” ૩. અપમાન થવાથી મન કલુષિત થવાને લીધે જે તીવ્ર સંતાપ થાય છે, તો “તાપ.” ૪. ગગદ સ્વરે આંસુ સારવા સાથે રડવું, તે આક્રંદન’. ૫. પ્રાણ લે, તે “વધ’. ૬. વિયેગી પાત્રના ગુણે યાદ આવવાથી ઉત્પન્ન થતું કરુણાજનક રુદન, તે “પરિદેવન'.
ઉક્ત દુઃખ આદિ છે અને બીજાં તેના જેવાં તાડન, તર્જન આદિ અનેક નિમિત્તો જ્યારે પિતામાં કે બીજાની અંદર કે બંનેમાં ઉત્પન્ન કરવામાં આવે, ત્યારે તે ઉત્પન્ન કરનારને અસાતવેદનીય કર્મના બંધહેતુ થાય છે.
પ્ર–જે દુઃખ આદિ ઉપર કહેલાં નિમિત્તો પિતામાં કે પરમાં ઉત્પન્ન કરવાથી તે અસાતવેદનીય કર્મનાં બંધક થતાં હોય, તે પછી લોચ, ઉપવાસ, વ્રત અને બીજા તેવા નિયમો દુઃખકારી હોવાથી તે પણ અસાતવેદનીયના બંધક થવા જોઈએ; અને જે તેમ હોય તે તે વ્રત-નિયમનું અનુષ્ઠાન કરવાને બદલે તેમને ત્યાગ જ કરે કેમ ન ઘટે ?
ઉ–ઉક્ત દુઃખ આદિ નિમિત્તો જ્યારે ક્રોધ આદિ આવેશથી ઉત્પન્ન થયેલાં હોય, ત્યારે જ આસ્રવ બને છે; નહિ કે માત્ર સામાન્ય રીતે. ખરા ત્યાગી કે તપસ્વીને ગમે તેવા કઠોર શત નિયમો પાળવા છતાં અસાતવેદનીયન બંધ નથી થતો, તેનાં બે કારણો છે. પહેલું તો એ કે, ખરા

Translation AI Generated

Chapter 1 - Sutra 1426
"R69 Upghat" means to regard knowledge as ignorance and to intend to destroy it. This is the difference between the two. [11]
3 Seven types of pain:
1. Suffering caused by external or internal causes, that is "duḥkha."
2. The grief or sorrow that arises when a relationship with benefactors is broken, that is "śoka."
3. The intense distress caused by the mind becoming polluted due to humiliation, that is "tāpa."
4. Weeping with a choked voice while shedding tears, that is "ākrandana."
5. Taking life, that is "vadh."
6. The sorrowful wailing that arises from remembering the virtues of an absent individual, that is "paridevana."
The aforementioned duḥkha and others like it, such as taḍana and tarjana, when produced within oneself or in others, or in both, become the cause for bondage of asatvedaniya karma for the one who generates them.
In regard to the previously mentioned causes of duḥkha, when such experiences arise in oneself or others, they result in the bondage of asatvedaniya karma; hence, austerities, fasting, vows, and other such rules, being sorrowful, should also be considered as sources of bondage of asatvedaniya. If they do, then why should one not abandon these vows and practices instead of following them?
- The aforementioned causes of duḥkha, when produced out of anger or other passions, lead to asrava; this does not happen merely in a general sense. A true renouncer or ascetic, irrespective of strict observances of hundreds of rules, does not become bound by asatvedaniya, for two reasons. The first is that a true...