Tattvartha sutra

SR No.: 001074
Original Sutra Author: Umaswati, Umaswami
Author: Sukhlal Sanghavi
Publisher: Jain Sahitya Prakashan Mandir
Publication Year: 1977
Total Pages: 667
Language: Gujarati, Sanskrit
Classification: Book_Gujarati, Tattvartha Sutra, Philosophy, J000, J001, Tattvartha Sutra, & Tattvarth
File Size: 23 MB

Page 123

९८
ભૂત થઈ પડેલા લાગે છે. આમ થવાથી દિગંબર પર પરાએ સર્વાં་સિદ્ધિને મુખ્ય પ્રમાણ તરીકે સ્વીકારી, અને ભાષ્ય સ્વાભાવિક રીતે જ શ્વેતાંબર પરંપરામાં માન્ય રહી ગયું. ભાષ્ય ઉપર કાઈ પણ દિગ'બર આચાયૅ ટીકા નથી લખી કે તેના ઉલ્લેખ નથી કર્યાં; એટલે તે દિગંબર પરંપરાથી દૂર જ રહી ગયું; અને અનેક શ્વેતાંબર આચાર્યાએ ભાષ્ય ઉપર ટીકાઓ લખી છે તેમ જ કવચિત્ ભાષ્યનાં મંતવ્યોને વિરાધ કર્યા છતાં એક ંદરે તેનુ પ્રામાણ્ય સ્વીકાર્યું છે, તેથી જ કાઈ તટસ્થ પરંપરાના પ્રાચીન વિદ્વાને રચેલું હેાવા છ્તાં તે શ્વેતાંબર સંપ્રદાયનેા પ્રમાણભૂત ગ્રંથ થઈ પડયો છે. તાપણ એટલુ યાદ રાખવું જોઈએ કે, ભાષ્ય પ્રત્યે દિગંબરીય પરંપરામાં આજકાલ જે મનેવૃત્તિ જોવામાં આવે છે, તે જૂના દિગંબરાચાર્યામાં ન હતી. કારણ કે, અકલંક જેવા પ્રમુખ દિગબરાચાર્ય પણ યથાસ'ભવ ભાષ્યની સાથે પોતાના કથનની સંગતિ બતાવવાના પ્રયત્ન કરીને ભાષ્યના વિશિષ્ટ પ્રામાણ્યનું સૂચન કરે છે (જુઓ રાજવાર્ત્તિક ૫, ૪, ૮), અને કયાંય ભાષ્યનું નામેાલ્લેખપૂર્વક ખંડન નથી કરતા અથવા અપ્રામાણ્ય નથી બનાવતા.
ગ્રંથેાના નામકરણ પણ આકસ્મિક નથી હોતાં; મેળવી શકાય તે તેને પણ વિશિષ્ટ ઇતિહાસ હેાય છે જ. પૂર્વકાલીન અને સમકાલીન વિદ્વાનેાની ભાવનામાંથી તે વાોિ તેમજ સાહિત્યના નામકરણપ્રવાહમાંથી પ્રેરણા મેળવીને જ ગ્રંથકારો પોતાની કૃતિનું
નામકરણ કરે છે. પતંજલિના વ્યાકરણુ ઉપરના મહાભાષ્યની

Translation AI Generated

It seems like they appear to have become ghosts. As a result, the Digambara tradition has accepted the supreme authority of all Siddhas, and the commentary has naturally remained recognized within the Shvetambara tradition. There has been no critique written by any Digambara Acharya on the commentary, nor have they made any references to it; therefore, it has remained distant from the Digambara tradition. On the other hand, several Shvetambara Acharyas have written commentaries on the text, and even when some have criticized specific interpretations of the commentary, it has been accepted as authoritative by at least some. This is why a text composed by ancient scholars of a neutral tradition has become an authoritative text for the Shvetambara sect. One must remember that the attitude towards the commentary in the Digambara tradition today was not present among the old Digambara Acharyas. For instance, prominent Digambara Acharyas like Akalanka also indicate the specific authority of the commentary by attempting to show the coherence of their statements with the commentary (see Rajavarttika 5, 4, 8), and they do not refute the commentary or render it unauthoritative in any way. The naming of texts is not accidental; even those that are retrievable have specific histories of their own. Inspired by the sentiments of earlier and contemporary scholars as well as the trends in literary naming, authors name their works accordingly. The Mahabhashya on Panini's grammar...