________________
વનમાનવને સ્નેહતંતુ
૭૭ પિતન નામના આશ્રમમાં વસીએ છીએ, અને તમારી ભક્તિ કરવા અહીં આવ્યાં છીએ. ધર્મશાસ્ત્રોએ સાચું કહ્યું છે કે ભક્તિ વગર મોક્ષ નથી !”
- વલ્કલચીરીને પણ જાણે આ નવાં માનવી ભાવી ગયાં. એણે કહ્યું: “હું આ ફળ લાવ્યો છું તે તમે આરેગ. હું બીજાં લઈ આવીશ.”
- મુખ્ય વેશ્યાએ લાગ જોઈને કહ્યું : “આવાં નઠોર અને નીરસ ફળ તે કણ ખાય? અમે તે ઉત્તમ ફળના જમનારા છીએ! જુઓ અમારું આ ફળ!” - અને એણે મીઠા-મધુરા અને માદક સુગંધથી. ભરેલા સિંહકેસરિયા માદક વલ્કલચીરીની સામે ધર્યા.
વલ્કલચીરીને તો ક્યાં વિચાર કરવાને હતે? એ તે. દકને આગવા લાગી ગયે. . અને મોદક ખાઈને તે જાણે એ પરવશ બની ગયે. વેશ્યાઓની યુક્તિ ધીમે ધીમે કામણ કરવા લાગી. વલ્કલચીરીના હૃદયકમળની પાંખડીઓ એ યુક્તિના સૂરજે જાણે ઉઘાડવા માંડી. - વેશ્યાઓને મૃદુ અંગસ્પર્શ વલ્કલચીરીને કંઈક ન જ અનુભવ કરાવી રહ્યો. * એણે પૂછ્યું: “તમારાં અંગ આવાં સુકોમળ કેવી રીતે થયાં?” “
પણ વેશ્યાએ એ સવાલને કંઈ જવાબ ન આપે એણે તે હજી પણ ચૂપ રહેવામાં જ સાર જે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
