________________
૮૭
વનમાનવને સ્નેહતંતુ અને તપસ્વી તાતને હું કેવી રીતે મેટું બતાવી શકીશ, અને શું ઉત્તર આપીશ? મેં ભારે અનર્થ કર્યો !
પણ થવાનું થઈ ચૂક્યું હતું.
શાણું મંત્રીએ રાજાજીને શિખામણ આપી : “હવે જેટલું બાકી રહ્યું છે એને જ સુધારી લે ! સર્વનાશમાંથી બને તેટલું બચાવી લેવું એ જ શાણું માણસનું કામ છે. અને વળી કન્યારત્ન તે હમેશાં શુદ્ધ જ ગણાય; અને તેથી એ ગમે ત્યાંથી પણ ગ્રાહ્ય જ લેખાય. નહીં તે ભાઈ જેવા ભાઈને બેઈ બેસશે અને એના અકલ્યાણને નિમિત્ત બનશે.”
મંત્રીની વાત રાજાજીના મનમાં વસી ગઈ અને તરત જ વલ્કલચીરીને એની પત્ની સહિત ઉત્સવ સાથે મહેલમાં તેડી લાવવામાં આવ્યો.
વલ્કલચીરીની પત્ની તે કાદવમાંથી પ્રગટતા કમળ જેવી હતી; જેવી રૂપવતી એવી જ ગુણવતી. એ ભદ્ર નારી વલ્કલચીરીના હૈયામાં વસી ગઈ
વલ્કલચીરી વનને માનવી મટીને રાજપ્રાસાદમાં જાતભાતના ભેગવિલાસ ભેગવવા લાગે.
કુદરતની મેટી મહેર થઈ.
રાજા પ્રસન્નચંદ્રના ઘેર પારણમાં પા પા પગલી પાડનારે પુત્ર ઝૂલવા લાગ્યા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
