Agam 03 Ang 03 Sthananga Sutra Part 01

SR No.: 001027
Original Sutra Author: N/A
Author: Abhaydevsuri, Jambuvijay
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2003
Total Pages: 828
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Dictionary, & agam_sthanang
File Size: 39 MB

Page 570

प्रथमं परिशिष्टम्- टिप्पनानि ।
जइ न रोयइ ता साहुणो सुद्धिं कुणंतु' । भणियं जक्खेण- ‘देव ! जो जो जस्स पउट्ठो होज, सो सो निविण्णजीविएण पंगुलंधलकोढियाइणा जइ छोभगं दवावेज्जा, तत्थ तत्थ जइ सुद्धी कज्जिही, ता हगियमुत्तियए सुद्धीए पओयणं । निरहिट्ठाणाणि य दिव्वठाणाणि किं न होति । तओ जे च्चिय रक्खगा ते च्चिय विलुपग त्ति कत्थ गम्मउ ?' । भणियं रन्ना- 'अहो पेच्छह वाणियगाणं वयणाणि ? तुब्भे च्चिय भणह- का अन्ना गई ?। तुम्ह भज्जा सुण्हा धूयाओ विडाणं कह छुट्ठिस्संति; जइ सुद्धी न कीरइ ?' ।
भणियं सोमेण- देव ! समाणधणेणं छोभगे दिन्ने दिव्वाइणा सुद्धी कीरइ । हीणो छोभगदाया निगहिजउ' । भणियं रन्ना- 'अखंडबंभयारी भिक्खुणो चेव, सेयंवरा पुण न तहा । तो ते जइ दिव्वेणं न सुज्झेज, तहा वि नाहं तेसिं जीवियहरणं करेमि तुम्हाणं दक्खिन्नेणं । नासाइच्छेए वि कते तुम्ह उवग्घाओ भविस्सइ । ता वरं अच्छउ एसा भणंती । नाहं नासाछेएण वि ते निग्गहिस्सामि। वच्चह घरेसु' ।
भणियं जक्खेण- ‘को एईए एद्दहमेत्तो अवटुंभो जा एवमुल्लवइ । नासो सिरए कज्जउ जो एवं भणेई' । भणियं रन्ना- 'सो कहिं नज्जइ । नासओ वि सो तुम्ह गोयरो भविस्सइ न वा न नज्जई' । भणियं दत्तेण- 'देवस्स गोयरो अम्ह गोयरो'त्ति । भणियं रन्ना- नासो अम्हाण न दंडगोयरो त्ति ता किं कायव्वं' । भणियं जक्खेण- ‘देव ! नणु तुब्भे च्चिय अणुमण्णह एयं । तओ एसा न निग्गहिज्जइ । किं तु न सोहणमेयं वंसस्स व विणाससमए फलं । एवंविहा तुम्ह मई संजाया । किं अम्हे भणामो' । तओ रुट्ठो राया भणइ- 'अरे रे ! ते दुरायारे साहुणो खिवह गोत्तीए । एए पुण किराडगे अवहडसव्वस्से काउं निखाडेह' । उठ्ठिया सावगा । साहुणो वि रायपुरिसेहिं अक्खित्ता पक्खित्ता गोत्तीए । ठिओ काउस्सग्गेण खमरिसी । आगया देवया भणइ- 'अच्छह निरुव्विग्गा, सोहणं करिस्सामि' । तओ उत्तट्टा देवयाहिट्ठिया' करिणो । तेहिं उम्मिठेहिं विच्छोलिआओ जच्चतुरयवंदुराओ । मारेंति रायंगणे संचरंतं जणं, भंजंति रायभवणभित्तीओ । जाओ कोलाहलो। विदलियाई कोट्ठागाराई । ठुक्का कोट्टिकारा, ते वि चुण्णिजंति हत्थीहिं । गया करिणो भिक्खुगालए; मारिजंता नट्ठा भिक्खुणो । भंजंति विहाराई । संमुहीभूयं पि न मारेंति सावगसमूहं । करीहिं भग्गा आवणा । जाओ जणसम्मद्दो । महाकोलाहलीभूयं नयरं । एयं दद्दूण अद्दन्नो जयराया । तओ उल्लपडसाडगो धूयकडच्छयहत्थो सह पहाणसामंतेहिं भणिउमाढत्तो- 'दिट्ठो कोवो, खमउ जस्स मए अवरद्धं । पसायं करेउ, उवसंपन्नो अहं ति । एत्थंतरे अंतरिक्खपडिवन्नाए देवयाए भणियं- ‘मओ सि दास ! कहिं जासि' । राया भणइ- 'भणउ सामिणी, जं मए अयाणमाणेण अवरद्धं । तेण खामेमि । देवयाए भणियं- ‘पाविट्ठ ! साहूण कलंकदाणकाले बुद्धिमंतो आसि । संपयं अयाणगो जाओ । कीस तुमे देविंदवंदिया साहुणो अवमणिया ?, कीस सावगा नायमुल्लवंता निरसिया ?, कहिं ते भिक्खुणो जे साहू निव्विसए कारेंति ? ता सुमराहि इट्ठदेवयं । नत्थि ते जीवियं' ।