________________
प्रथमं परिशिष्टम् - टिप्पनानि ।
चित्तसुद्धीए जइयव्वं । किं रायमग्गे चेइयालये गोयरे य गच्छंता अच्छीसु पट्टबंधं काऊण विहरह । ता न किंचि चक्खिंदियनिरोहेण । अंतरकरणं निरुभह । तस्सिं निरुद्धे पच्चलं थिरया बंभचेरे निव्विडइ । मए आगच्छंतीए ता निरहं लोयपूयणिज्जा होह । मुहा ममं पडिसेहेह' । भणियं सूरीहिं- 'एयं लोयसमक्खं वियारेज्जासि । संपयं न जुज्जइ तुमए एगागिए सह वयणक्कमो काउं' । सा रुट्ठा उट्ठिया । तओ लोयाण पुरओ भणइ - 'साहुणो बंभचेरभग्गा, वयं मुयंता मए पडिचरिय पुणो संठाविय' त्ति । तओ ते लोगा सावगे दडुं सहत्थतालं हसंता भणति - 'सुणेह, नियगुरूणं पउत्ति' । तओ सा हक्किया सावगेहिं- पावे ! महामुणीण उवरि एरिसं भणंती नरयं वच्चसि । पडियत्थणि चुडियगल्ले भूसणपरिवज्जिए सह तुमाए । को सेवइ विसयसुहं इयरो वि हु दढनिल्लज्जे ! || उम्मूलियमयणाणं निच्चं सज्झायभावियमईणं । देवीओ विन चित्तं हरति किमु अन्ननारीओ I रायामच्चपुरोहियखत्तियसत्थाहसेट्ठिधूयाओ । भूसियअलंकियाओ पाए वंदंति या नय तेसि तासु भणयं दिट्ठिनिवाओ हवा भणेज्जासि । लोयाणं लज्जाए हयासि एयं निसामेहि ॥ अण्णावएसओ विहु कलुसियहिययाण नज्जए दिट्ठी । मयणाउरस्स दिट्ठी लक्खिज्जइ लक्खमज्झमि ॥
सा भइ- 'अरे ! किं तुब्भे जाणह ?, अहं जाणामि, जीए अट्ठ वि अंगाई तेहिं भुत्ताई' । भणियं सावगेहिं- 'जाणिहिसि एवमुल्लवंती जाहे रायकुले ढोइज्जसि । गया दिसोदिसिं सव्वे वि । सुबंधुमंतिणा सह मेलावं काऊण समागया सुचंदगुरुसमीवे । सिट्ठा पत्ती गुरूणं । भणियं सूरीहिं'सा इहागया एवं एवं भणंती अम्हेहिं सव्वहा निद्धाडिया । एवं उल्लवंतीए नज्जइ रायसेगो वि को वि अत्थि । तहावि पुणो भणंती बाहाए घेत्तूण रायकुले नेयव्वा । न विलंबो कायव्वो । पज्जवसाणं सोहणं भविस्सइ' । पुणो वि सा दिट्ठा जणमज्झे उल्लवंती गहिया बाहाए । समप्पिया बंधु । तेण वि भणिया- 'पावे ! वच्चसु रायकुलं' । सा झत्ति पयट्टा । नायं सावगेहिं - रायसेगो धुवं अत्थि एईए । किं तु सासणदेवया' भलिस्सइ । भणियं सुबंधुणा- 'राया पउट्ठो तेणेसा एवं करियति । तहावि गम्मउ रायकुले । पत्ता जयराइणो समीवे सव्वे वि ।
२०
भणियं जक्खसेट्टिणा - 'देव ! रायरक्खियाइं तवोवणारं सुव्वंति । उक्तं च
धर्मात् षड्भागमादत्ते न्यायेन परिपालयन् । सर्वदानाधिकं तस्मात् प्रजानां परिपालनम् ॥ एसा य पडियपूयत्थणी चुडियकवोला दिट्ठा वि य उव्वेयणिज्जा जम्मंतरोवज्जियसुहतरुफलमुवभुंजमाणा वि कुओ वि साहूण पडिनिविट्ठा असमंजसाई जंपइ । ता देवो पमाणं' । भणियं रन्ना - 'हयासि ! जइ ते अप्पा समप्पिओ धम्मनिमित्तं ता को विवाओ। अह भाडी एसा जइ लद्धा ता को विवाओ । अह न लद्धा ते भाडी, ता धम्मो ते भविस्सइ, न किंचि विवाएणं । अह भाडिं मग्गसि, सावगा दाहिंति; तहा वि को विवादो । अह सावगा न देंति मम धम्मो हवउ, अहं दाहामि । गच्छह न किंचि विवाएणं' । भणियं जक्खेण - 'देव ! किं ते बंभचेरभट्ठा, जं देवो एवं भणइ ?' । भणइ रन्ना - 'मए दाणं पि दाउं नियदंडं परिच्चज्ज तुम्ह विवादो छिन्नो ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org