________________
પ્રભુ વીર કહે છે –
कुसग्गे जह ओसबिंदुए थोवं चिट्ठइ लंबमाणए । एवं मणुयाण जीवियं समयं गोयम ! मा पमायए ॥
કુશ વનસ્પતિનો તીક્ષ્ણ અગ્રભાગ, એના પર ઝૂલી રહેલું ઝાકળનું બિન્દુ.
ક્યાં સુધી એ ઝૂલતું રહેશે ? ક્યાં સુધી ? વધુમાં વધુ ક્યાં સુધી ?
બરાબર એવું જ છે માનવજીવન ક્ષણવારમાં ય એ હતું – ન હતું થઈ શકે છે. કદાચ એ ટકે તો ય ક્યાં સુધી ? વધુમાં વધુ ક્યાં સુધી ?
ગૌતમ ! તું એક સમયનો પણ પ્રમાદ ન કરીશ.
પ્રભુ વીર કહે છે –
दुल्लहे खलु माणुस्से जम्मे, चिरकालेण वि सव्वपाणीणं । गाढा य विवाग कम्मुणो, समयं गोयम मा पमायए ॥ લાંબા. ખૂબ લાંબા... ખૂબ ખૂબ લાંબા સમયે ય.
માનવ તરીકે જન્મ મેળવો. એ સર્વ જીવો માટે ખૂબ જ દુર્લભ છે
અને કર્મોના ફળ ગાઢ હોય છે.
વિલંબ કરતા પહેલા
૧૨
