Vaidya Manotsava ane Koksar

Author(s): Sarabhai Manilal Nawab
Publisher: Sarabhai Manilal Nawab

Page 121

૧૧૨
દાહ
સાતો પાંખ ઉપર કૈ કંચન મધ્ય મઢાઈ; કાઊ ન દેખૈ તાલુકૌ મુખ મલે જહ જાઈ. અસત મજારી આંનિકે ગાધૃત તા િખવાઈ; નિર્હિચૈ ડારે વચન ફિર સેાલ અનતર ખાઈ. લીજે કુલ કપાસી જોન જંત્ર કર હાઈ; કાચે દીપકઐ ધરે નિજ ખાતી કાર સેાઇ.
અહિલ્લ છંદ
આધી રતિ અમાવસિ નૈન નિહારિયે, વહુ માતી વહુ ધીઉં દીપ મહિ જારિયે; મનુષ્ય ખાપરી ઉપરી કાજલ પારિર્ચ, કુનિનાં કાઊ ન દેખે તાહિ નૈન જખ દીજિયૈ.
પછ
સાત પુદ્ધ પઠિ રાખે સાઇ,
કાસાર
૧૨
૧૩
અથ કામવી૨ મંત્ર:~
કખ પ્રસૂન કહૂં તે ત્યાવૈ, કે કેસૂકે કુસુમ મગાવૈ, સહસ ફૂલ નિહચ્ચે કુનિ લાવૈ, તે સમ નીકે ઠાર રખાવે. ૧૬ કુનિ વિધિવત લે હેામ સુ કીજૈ,
સહસ ખારસૌ આહુતિ દીજૈ;
૧૪
૧૫
જિદ્ધિ દેસે અપને વિસ હાઈ. ૧૭
મંત્ર
ॐ कास्यं पुन्यं सौरंमोक्यं माम्यं कहियं स्वाहा ॥ चामुंडा |