Uttaradhyayan Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 516

‘ਜੀਵਨ ਨਾਸ਼ਵਾਨ ਹੈ। ਉਮਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਕਸ਼ਟਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਸਥ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ, ਸਾਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦੇਵੋ, ਕਿ ਅਸੀਂ ਭਿਕਸ਼ੂ ਬਣੀਏ।7।
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਪਿਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਭਾਵ ਮੁਨੀਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਰੋੜਾ ਅਟਕਾਉਣ ਵਾਲੇ ਵਾਕ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ, ਵੇਦਾਂ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪੁੱਤਰ ਰਹਿਤ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਉੱਤਮ ਗਤੀ (ਜੂਨੀ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।8।
ਹੇ ਪੁੱਤਰੋ ਤੁਸੀਂ ਵੇਦ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਕਰਾ ਕੇ ਅਤੇ ਇਸਤਰੀਆਂ ਦੇ ਭੋਗ ਭੋਗ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸਾਧੂ ਬਣ ਜਾਣਾ।9।
ਪੁਰੋਹਿਤ ਦੁਖੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਰਾਗ ਦਵੇਸ਼ ਆਦਿ ਰੂਪੀ ਲਕੜੀ ਵਿਚ ਮੋਹ ਰੂਪੀ ਹਵਾ ਨਾਲ ਦੁੱਖ ਰੂਪੀ ਅੱਗ ਭੜਕ ਉੱਠੀ। ਉਹ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਿੰਨਤਾਂ ਤਰਲੇ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਧਨ ਤੇ ਕਾਮਭੋਗ ਦੇ ਲਾਲਚ ਦੇਣ ਲਗਾ। ਪੁੱਤਰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਣ
ਲੱਗਾ।10–111
•
ਪੁੱਤਰ
ਪਿਤਾ ਜੀ ! ਖਾਲੀ ਵੇਦ ਪੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜੀਵ ਨੂੰ ਆਸਰਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ। ਭੋਜਨ ਖਿਲਾਏ ਹੋਏ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਵੀ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੁੱਤਰ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਆਪ ਦੇ ਉਪਰੋਕਤ ਕਥਨਾਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇ?।12।
ਇਹ ਕਾਮ ਭੋਗ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸੁੱਖ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਦੁੱਖ ਹੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਸੁੱਖ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਦੁੱਖ ਵਾਲੇ
-
125