________________
आध्यात्मिक दहा
[मूल] क्रोधे कलमुख ऊपजे, लेस्या विरुई था । आवी पोंहचे जेहतलें, मरीने दुरगति जाय ॥८॥
(અર્થ) ક્રોધને કા૨ણે ઝગડો થાય છે, લેશ્યા બગડે છે. ક્રોધથી માણસનું પતન થાય છે, મ૨ીને દુર્ગતિમાં જાય छे(ट)
[मूल] क्रोधइं काई न उपरे (जे), अमृत लूसी जाय।
(અર્થ) ક્રોધથી કંઇ ઉપજતું નથી, थतुं नथी (ए)
खिमा खडग जो संपजइ, तो दुसमन कोई न थाय॥९॥
[मूल]
दया न आवी प्राणीया, सत्त न बोल्या जंत ।
अदत्त आहार लीधा घणा, ते सहसे दुख अनंत॥१०॥
(અર્થ) પ્રાણીની દયા ન કરી, સાચું ન બોલ્યા, નહીં આપેલા આહાર વગેરે લીધા તે પ્રાણી અનંત દુઃખ સહન
५२शे. (१०)
ક્રોધથી અમૃત જતું રહે છે હાથમાં ક્ષમા રૂપી ખડગ હોય તો કોઇ દુશ્મન
[मूल]
(અર્થ)
[मूल]
[मूल]
(અર્થ) પહેલા જે જીવ જાગતો નથી મ૨ણ સમયે તેનું શું થાય? જીવ ૨ડતો ૨ડતો આવે છે અને રડતો રડતો भयछे (११)
पहिल्या तो चेत्यो नहि, चंपांणे स्युं थाय ।
लू-लू करतो आवीओ, लू-लू करतो जाय॥११॥
[मूल] तेडुं आव्युं आतमा, जण पाछो नवि जाय ।
[मूल]
१७३
धरम करेवा सांभर्यो, लागे कुओ न खणाय ॥ १२ ॥
(અર્થ) આત્માને મરણનું તેડું આવે છે, તે પાછું જતું નથી. મરણ સમયે જીવને ધર્મ યાદ આવે છે પણ [આગ सागे त्यारे ] डूवो न जोहाय. (१२)
वीरे यम तण, थरथर धूजे जीव ।
तेणी वेला खमावता, नाहिं शुद्ध शरीर ॥१३॥
યમની ધાડ આવે ત્યારે જીવ થ૨ થ૨ ધ્રૂજે છે. તે સમયે પાપ ખમાવવાથી શરીર શુદ્ધ થતું નથી. (૧૩)
मांचाथी उतारिओ, धरती कीधो वास । धर्म तो कीधो नहि, जाई जीव निरास ॥१४॥
(અર્થ) મરણ થતાં જીવને પલંગ પરથી ઉતા૨વામાં આવે છે, ધ૨તી ૫૨ સુવાડવામાં આવે છે. આમ જીવ ધર્મ
કર્યા વિના નિરાશ થઇને ૫૨લોકમાં જાય છે. (૧૪)
धन मेल्युं रे आतमा, कोइ न आव्यो साथ।
धर्म {तो} कीजे नहि चालीओ, भूइं पड्या बे हाथ ॥१५॥
