________________
હસી કાઢે છે. રાજાઓ પણ ‘પુંડરીક એવા નામને ધારણ કરનારૂં છત્ર મસ્તક પર ધારણ કરે છે, નહીં તો તેને અખંડ લક્ષ્મી કેમ ફુરણાયમાન થાય? એ સર્વ પુંડરીક નામનો મહિમા છે.
આ જગતમાં સદ્રવ્ય, સત્કલમાં જન્મ, સિદ્ધક્ષેત્ર, સમાધિ, અને ચતુર્વિધ સંઘ આ પાંચ પ્રકાર દુર્લભ છે. પુંડરીક પર્વત, પાત્ર, પ્રથમ પ્રભુ (ઋષભદેવ), પરમેષ્ટી અને પર્યુષણ પર્વ એ પાંચ પકાર દુર્લભ છે. તેવી જ રીતે શત્રુંજય, શિવપુર, (મોક્ષનગર) શત્રુંજયા નદી, શાંતિનાથ, અને શમવંતને દાન એ પાંચ શકાર પણ દુર્લભ છે. જે સ્થાનકે મહંત પુરુષો એકવાર આવીને રહે તે તીર્થ કહેવાય છે પણ અહીં તો અનંત તીર્થકરો આવેલા છે તેથી આ મહાતીર્થ ગણાય છે. તે ઇંદ્ર ! આ તીર્થે અનંત તીર્થકરો આવીને સિદ્ધ થયા છે અને અસંખ્યાત મુનિવરો પણ સિદ્ધિપદને પામ્યા છે તેથી આ શત્રુંજયતીર્થ મોટું ગણાય છે. જે સ્થાવર અને ત્રસજંતુઓ સદા આ તીર્થમાં રહે છે તેઓને ધન્ય છે અને જેઓએ આ તીર્થ એકવાર પણ જોયું નથી તેમના જીવિતને ધિક્કાર છે.
આ ગિરિ ઉપર મયૂર, સર્પ અને સિંહ વિગેરે હિંસક પ્રાણીઓ પણ જિનેશ્વરનાં દર્શનથી સિદ્ધ થયેલા છે, થાય છે અને થશે. બાલ્યાવસ્થામાં, યૌવનમાં, વૃદ્ધપણે અને તિર્યંચજાતિમાં પણ જે પાપ કરેલું હોય તે આ સિદ્ધાદ્રિનો સ્પર્શ કરવાથી લય પામી જાય છે. એકવાર ફક્ત આ તીર્થનું સેવન કરવું તેજ દાન તેજ ચારિત્ર, તેજ શીળ, તેજ ત્રિધા તપ અને તેજ ધ્યાન સમજવું. આ ઉત્તમ ક્ષેત્રમાં લેશ માત્ર દ્રવ્ય પણ જો વાવ્યું હોય તો તે અત્યંત ફળિત થઇ જે શ્રેય આપે છે તે જ્ઞાની પુરૂષ સિવાય બીજું કોઇ જાણી શકતું નથી તો જેઓ વિધિ વડે ઘણી ભક્તિથી પોતાનું લાખો દ્રવ્ય જિનપૂજનથી સફલ કરે છે તેઓ તો ઉત્તમ પુરુષો જ ગણાય છે. કોઇપણ પુરૂષ આ તીર્થમાં યાત્રા, પૂજા, સંઘની રક્ષા અને જાત્રાળુ લોકોનો સત્કાર કરે છે તો તે પોતાના ગોત્રસહિત સ્વર્ગલોકમાં પૂજાય છે. અને જે અહીં આવેલા જાત્રાળુઓને બાંધે છે વા તેનું દ્રવ્ય હરણ કરે છે તો તે પાપના સમૂહથી પરિવાર સાથે ઘોર નરકમાં પડે છે. તેથી સુખને સંપાદન કરવા અને જન્મનું સાફલ્ય કરવા ઇચ્છનારા પુરૂષોએ મનવડે પણ જાત્રાળુ લોકોનો દ્રોહ ચિંતવવો નહીં. અન્ય તીર્થમાં કરેલું પાપ એક જન્મ સુધી અનુસરે છે અને આ સિદ્ધગિરિમાં કરેલું પાપ તો ભવે ભવે વૃદ્ધિ પામે છે. હે ઇંદ્ર ! સ્વર્ગમાં અને પાતાલમાં જેટલા જિનબિંબો છે તે સર્વના પૂજન કરતાં પણ અહીંના જિનબિંબના પૂજનથી વિશેષ ફલ થાય છે. વળી તે ઇંદ્ર ! જો ચિંતામણિ હાથમાં હોય તો દારિદ્રયનો ભય કેમ રહે? સૂર્ય ઉદય પામ્ય સતે લોકોને અંધપણું કરનાર અંધકાર શું કરી શકે ? વરસાદનો પ્રવાહ પડતો હોય ત્યારે દાવાનળ કેવી રીતે વનને બાળી શકે ? અગ્નિ પાસે હોય ત્યારે ટાઢનો ભય ક્યાંથી લાગે? કેશરી સિંહ હોય ત્યાં મૃગલાથી શો ભય રહે? ગરૂડનો આશ્રય કરનાર પુરૂષને ઉપદ્રવ કરવા મોટો નાગ પણ કેમ સમર્થ થઇ શકે ? કલ્પવૃક્ષ આંગણે હોય ત્યારે તડકાનો ભય તો શેનો જ લાગે ? તેમ શત્રુંજય તીર્થરાજ પાસે હોય ત્યારે નરકને આપનાર પાપનો ભય ચિત્તમાં શા માટે રખાય ? કેમ કે જયાંસુધી ગુરૂના મુખથી “શત્રુંજય” એવું નામ સાંભળ્યું નથી ત્યાં સુધી જ હત્યાદિક પાપો ગર્જના કરે છે, પછી કાંઈ પણ કરી શકતાં નથી.
હે ઇંદ્ર ! જે પ્રમાદી છે તેમણે પણ પાપથી જરાપણ ભય રાખવો નહીં પરંતુ તેઓએ એકવાર શ્રી સિદ્ધગિરિની કથા સાંભળવી. સિદ્ધક્ષેત્રમાં એક દિવસ સર્વજ્ઞ ભગવાનની સેવા કરવી શ્રેષ્ઠ છે, લાખો તીર્થોમાં કલેશકારી પરિભ્રમણ કરવું શ્રેષ્ઠ નથી. પુંડરીક ગિરિની યાત્રા કરવા જવાની ઇચ્છા રાખનાર પુરૂષોનાં કોટીભવનાં પાપ પગલે પગલે લય પામી જાય છે, અને એ ગિરિરાજ તરફ એક પગલું ભરે ત્યાં જ પ્રાણી કોટી ભવનાં પાપથી મુક્ત થાય છે સિદ્ધગિરિને સ્પર્શ કરનારા પ્રાણીઓને રોગ, સંતાપ, દુઃખ, વિયોગ, દુર્ગતિ અને શોક થતાં જ નથી. સુબુદ્ધિવાળા મુમુક્ષુએ એ તીર્થરાજમાં જઇને તેના પાષાણ છેદવા નહીં, પૃથ્વી ખોદવી નહીં અને વિષ્ઠા મૂત્ર કરવાં નહીં. એ ગિરિરાજ પોતે જ તીર્થરૂપ છે. જે દર્શન અને સ્પર્શથી મુક્તિ (દવમનુષ્યસંબંધી સાંસારિક સુખ) અને મુક્તિ સુખના સ્વાદને આપે છે, તેને કયા પુરૂષો ન સેવે ? તેમાં વળી એ ગિરિરાજ તો ભગવાન શ્રી આદીશ્વરથી વિભૂષિત છે તેથી તપ જેમ દુષ્ટ કર્મોને ભેદે તેમ તે નિબિડ (આકરા)
Page 15 of 24.
