Book Title: Shatak Sandoha
Author(s): Mitranandsuri, Bhavyadarshanvijay, Jayratnavijay
Publisher: Padmavijayganivar Jain Granthmala
View full book text
________________
સમાધિશતક
૨૦૯
તો પણ તેમાં રાચી રહેલા જીવોને ચાર-પાંચ દિવસ, થોડા વખત સુધી ભલે સુખ લાગે, પણ અંતે તો તે પૂલની વસ્તુ ધૂલિરૂપ જ થઈ જાય છે. અર્થાત્ ભવના પ્રપંચમાંથી કોઈ પણ સારભૂત તત્વ હાથમાં આવતું જ નથી. ૩૯
મોહ બાગુરી જાલ મન, તામે મૃગ મત હોઉં; યામેં જે મુનિ નહિ પરે, તાકુ અસુખ ન કોઉં. ૪૦
મોહરૂપી વાઘરી છે અને મનરૂપી જાળ છે. તેમાં પડેલો જીવ મૃગસમાન જાણવો. હે મુનિઓ ! તે મનજાળમાં તમે પડશો નહિ. જે મુનિ તે મનજાળમાં પડે નહિ તેને પછી કોઈ પ્રકારનું દુઃખ રહેતું નથી. ૪૦.
જબ નિજમન સન્મુખ હુએ, ચિતૈ ન પર ગુણ દોષ; તબ બહુરાઈ લગાઈએ, જ્ઞાન ધ્યાન રસ પોષ. ૪૧
જ્યારે મન આત્મસન્મુખ થાય છે, ત્યારે પારકાના ગુણ-દોષ તરફ દૃષ્ટિ દેતું નથી. વિશેષ પ્રકારે આ રીતે મન જ્યારે આમા સન્મુખ બને ત્યારે તેને આત્મામાં લગાડવું કે જેથી જ્ઞાન અને ધ્યાનના રસની વિશેષ પુષ્ટિ થાય. ૪૧
અહંકાર પરમેં ધરત, ન લહે નિજ ગુણ ગંધ; અહંજ્ઞાન નિજ ગુણ લગે, છુટે પરહિ સંબંધ. ૪૨
પરમાં એટલે શરીર, મન, વાણી, ઘર, ધન અને સ્ત્રી આદિમાં આત્મબુદ્ધિ - અહંકાર ધારણ કરે છે, ત્યારે આત્મા આત્મગુણની ગંધ પણ પામતો નથી પણ જ્ઞાની પુરુષ જ્યારે આત્મામાં અને આત્માના ગુણોમાં અહમ્ વૃત્તિ ધારણ કરી પરવસ્તુથી- શરીર-કર્મઆદિથી રહિત થઈ જાય છે, ત્યારે મુક્તિપદ પામે છે. ૪૨
