Shatak Sandoha

Author(s): Mitranandsuri, Bhavyadarshanvijay, Jayratnavijay
Publisher: Padmavijayganivar Jain Granthmala

Page 238

વૈરાગ્યશતક
દિવસે કાગ થકી બીવે ને, નિશિએ નદીએ તરવા જાય, સર્વ દુઃખનું સાધન એવી, સ્ત્રીને ચેતન ! શાને વ્હાય. ૩૧ મૃષાવાદનું મન્દિર કંઈ બોલે ને, કંઈ કરવાને હાય, કપટ પૂતળીનાં મન કેરો, ભાવ ન કોઈ થકીય જણાય; સુર્યકાન્તા સુકુમાલિકા, જેવાં દૃષ્ટાંતો બહુ સંભળાય, સર્વ દુઃખનું સાધન એવી, સ્ત્રીને ચેતન ! શાને ચ્હાય. ૩૨ આ ભવમાં પણ સ્ત્રીને યોગે, ચેતન ! ચિંતા અધિકી થાય, પુત્રાદિકનાં પાલણ - પોષણ, માટે ધંધા કૈંક કરાય; શાંતિ ને સુખને વેચી, સંતાપ શોક વ્હોરી લેવાય, સર્વ દુઃખનું સાધન એવી, સ્ત્રીને ચેતન ! શાને ચ્હાય. ૩૩ નેમિનાથજી રાજિમતી, વર્જીને ચાલ્યા શ્રી ગિરનાર, શાલીભદ્રજી બત્રીશ નારી, છાંડી લેતા સંયમભાર; મિથિલા નૃપથી એક જ સાથે, એક હજાર ને આઠ તજાય, સર્વ દુઃખનું સાધન એવી, સ્ત્રીને ચેતન ! શાને ચ્હાય. ૩૪ સુવર્ણવેધકરસને યોગે, લોહ કનકતા પામે જેમ, જ્ઞાની ભાષિત ભાવનાભાવિત ચેતન નિર્મળ થાય એમ; `મંત્રપ્રયોગે ઝેરી નાગ તણું, પણ શું નવ ઝેર હણાય, કઈ વિભાવ રમણતા એવી જે, જિનવચને નષ્ટ ન થાય. ૩૫
ભાવના ભવનાશિની ૧. અનિત્યભાવના
આયુ વાયુ તરંગ સમું ને, સંપત્તિ ક્ષણમાં ક્ષીણ થાય, ઇન્દ્રિયગોચર વિષયો ચંચલ, સંધ્યારેંગ સમાન જણાય; મિત્ર વનિતા સ્વજનસમાગમ, ઇન્દ્રજાલને સ્વપ્ન સમાન, કઈ વસ્તુ છે સ્થિર આ જગમાં, જેને ઇચ્છે જીવ સુજાણ. ૩૬
w
233