________________
(૧૨૪) संघयणरूवसंठाणं वन्नगई सत्तसार ओसासा॥ एमाईणुत्तराई हवंति नामोदया तस्स ॥
ભાવાર્થ-સંઘયણ, રૂપ, સંસ્થાન, વર્ણ ગતિ, સત્વ, બળ, શ્વાસોશ્વાસ એ સર્વે તીર્થંકર નામકર્મના ઉદચથી અનુપમ હોય છે.
જે તીર્થંકરને તે કેઈ એક રૂપ સૌભાગ્યાદિક તથા એક હજાર આઠ બાહા દેહના અતિશય હોય છે કે, જે અતિશયને સ્વર્ગલોકમાં દેવ તથા દેવીએ ગાય છે. પાતાલમાં નાગપત્ની સ્તુતિ કરે, મત્યેકમાં સ્ત્રીઓ ગાય છે. વિશેષ શું કહું, તે પણ જે તીર્થકરેનું રૂપ, ભાગ્ય, સૌભાગ્ય, લાવણ્ય, ગમન, જાણે છે, તે પણ તીર્થકરને પાંચમાં બ્રહ્મકલ્પમાં રહે નારા લોકાંતિક સુરો આવીને “દિક્ષા લેવાને તથા સંવત્સર સુધી દાન આપવાને આ સમય છે.” એમ જણાવે છે. જેમ પ્રભાત સમયે રાજા પિતે નિદ્રાથી જાગેલું હોય છતાં પણ ભાટ ચારણે શંખાદિક વાજીંત્રના શબ્દો વડે જગાડે છે તેમ,
આ પ્રમાણે દેના વચન શ્રવણ કરી તીર્થકરે ગ્રામ, પુર, પત્તનાદિકમાં “જે જે ઈચ્છિત હોય, તે તે વસ્તુ પોતાની ઇચ્છા પ્રમાણે સર્વે લેકે માગી લીઓ.” એમ પટહ વગડાવી જાહેર કરે છે. તે પછી સર્વ લોકમાં સાધા
