________________
વિશ્વની સમગ્ર શક્તિ છે.
(૧૬) મનુષ્ય તરીકે જન્મવાની બહાદુરી નથી, પણ મનુષ્ય તરીકે જીવવામાં બહાદુરી છે. મનુષ્ય એટલે જ સમજણનો ભંડાર અને એ સમજણ કોરી નહીં, પણ જીવનના અણુએ અણુમાં વણાયેલી છે.
(૧૭) મનમાં ચાલી રહેલા વિચારોના ટ્રાફિકને સાક્ષીભાવે નિહાળ્યા કરીએ તો ઢગલાબંધ દોષોથી આપણે બચી જઈએ.
(૧૮) વિકાર એ આંખની હિંસા છે, ક્લેશએ વાણીની હિંસા છે, દુષ્કાર્યો એહાથની હિંસા છે પણ સર્વનાશ એ બુદ્ધિની હિંસા છે.
(૧૯) પંથ લાંબો છે, સમય અલ્પ છે, પગ ઉપાડો, કૂચ કરો.
(૨૦) કોઈપણ સંબંધને તિરસ્કારો નહીં, તજો નહીં, માત્ર શુદ્ધ કરો. કર્મને તજવા એ તમારું કાર્ય નથી. તમે કરી નહીં શકો છતાં કરવા જશો તો તમે ક્રિયા બંધ કરી શકશો, કર્મને બંધ નહીં કરી શકો.
(૨૧) કામના જ તમારી સર્વ મૂંઝવણોનું મુખ છે. વાસના જ તમારા સુખ દુઃખની જનની છે. તૃષ્ણા જ તમારાહિમાલય શા હૃદયમાં દાહ જગાવનારી આગ છે અને આશા જ તમારા સર્વ સંબંધોનું બીજ છે.
(૨૨) વિશુદ્ધ પ્રેમ કદી દેહ દ્વારા પ્રગટ કરી શકાય જ નહીં. વિશુદ્ધ પ્રેમ એ તો છે વાદળી જેવો કે જે ઊંચેરા આકાશમાં ચડી પછી વસુંધરા પર પથરાય છે.
| (૨૩) દરેક ધર્મને તેના સ્થાને રહેવા દઈને આપણે તેમની વચ્ચે પ્રેમ અને શ્રદ્ધાના ભાવ સ્થાપવા માગીએ છીએ. તે તે ધર્મોના બાહ્ય સ્વરૂપમાં એકરૂપતા નહીં પણ એકતા આણવા માગીએ છીએ. ધર્મો વચ્ચે જે વિષમતા, વિભિન્નતા અને
તેના કારણે વૈર-વિરોધ છે તેને દૂર કરવા માગીએ છીએ - સર્વધર્મ સમભાવથી સ્વધર્મ ઉપાસના વડે.
(૨૪) વ્યક્તિ કે વ્યક્તિઓમાં સૂતેલો ધર્માશ જાગીને સમાજમાં વહેતો થાય ત્યારે વ્યક્તિ તો ઊંચે જાય છે, પણ સાથે સાથે સમાજને અને ક્રમશઃવિશ્વનેય ઊંચે લઈ જાય છે.
| (૨૫) અજાગૃતિમાંથી જાગૃતિમાં જવા માટે કુદરત ઉપરની શ્રદ્ધા મુખ્ય સાધન બની શકે છે, પરંતુ નાહકની ચિંતા પહેલવહેલી છૂટી જવી જોઈએ.
(૨૬) માણસે આંતરદૃષ્ટિથી જોવું જોઈએ... બીજા આગળ નકામા રોદણાં રડવાથી પણ સમય નકામો વેડફાય છે, મનની નબળાઈ વધે અને લાભ કશો થતો નથી.
(૨૭) મોહનાવિષના સ્થાને પ્રેમના પીયૂષ ભરો. બધા સંબંધો આપોઆપ દિવ્ય બનશે. બધા સ્થાનો અમરભવનો, બધાં કાર્યો રસવિકાસ અને સૌંદર્યથી સંપૂર્ણ બનશે.
(૨૮) યાદ રાખો. તમારા પંથમાં કષ્ટ અને ઉપસર્ગના કાંટાકાંકરા કરતાં પ્રલોભનોના લપસણા અધિક છે. પળે પળે ચેતતા રહો.
(૨૯) નિંદા ધર્મની અસ્પૃસ્ય છે. (૩૦) વિશ્વબંધુતા અને નમ્રતા કેળવવી.
સંતબાલજી - જીવનકવન અને પ્રેરક પ્રસંગો
સંતબાલજી - જીવનકવન અને પ્રેરક પ્રસંગો
