________________
૫૦
તા. ૨૦-૭-૮૧
વહાલાં ઉન્નતહૃદય. બહેન કાશીબહેન,
સૌથી પહેલાં તા તમારાં વહાલાં મોટાં બહેનને તમારા અઠ્ઠમની ઘણી ઘણી ચિંતા થાય છે. મીરાંબહેનની એ દૃષ્ટિએ વાત સાચી છે, કે અલબત્ત ‘કાશી' જેવી સેવાભાવી અને પવિત્ર બહેનથી ઉપવાસેાની શરૂઆત થાય, તે તે સમજી શકાય ! પ જેમ ખખલભાઈ એ અનામત પ્રશ્ન' જેવા અમદાવાદને આંગણેના તાકાની પ્રશ્ન વખતે પણ હરિજન આશ્રમ જેવા પવિત્ર સ્થળે પહેલ ઉપવાસી તરીકે જ કરેલી, તેમ થઈ શકે ! હવે જે થયું તે થયું. પણ ધીરુભાઈના કાઁપત્તિનિવારણ માટે કેટલા અઠ્ઠમ થઈ ગયા અને હજુ થાડા (ખે કદાચ) બાકી જ છે. વળી વિરમગામમાં પશુ અટ્ટમની શરૂઆત કાશીબહેનની જ હતી. દિલ્હી જઈ આવ્યાં ત્યાં પણ ઉપવાસે જ ઉપવાસા. ઉંમર વધતાં અને ઇસ્પિતાલનું કામ એવું કે અનિયમિત રીતે વારંવાર જવા-ક૨વાનું થતું હેાય. આથી અતિતપ અને અતિશય વધતી ઉંમરે કાયમી જફા પહેોંચાડી દે! એટલે કેન્દ્રમાતા તરીકેની પણ એમની ચિંતા મુસ્થાને જ છે. આપણા વહાલેરા સ્વામીજીના મનમાં તમે લખેા છે તેમ ગૌમાતા અંગેના પ્રશ્ન હાડાહાડ લાગેલે છે.” પરંતુ અમને (સંત વિતાખાજીને અને મને) બન્નેને મળીને ગયા પછી હવે આમરાંત અનશનની વાત ભૂલી જવાની હતી, પણ હજુ ભૂલતા નથી. એટલે આ વખતે એમને લખ્યું છે.
ધીરુભાઈની તબિયત અંગે ચિંતા તે સૌતે રહે, પણ છેવટે ૧. કાશીબહેનના માઢાભાઈ જેમને લકવાના હુમàા થયા હતા.
૧૦૬
