________________
(૧૪) પહાડ પર્વતે જાત્રા જવી કહે છે,
कुतःशोचंभवेतस्यब्राह्मणस्ययुधिष्टिर.
ભાવાર્થ–પ્રાણવધના આરંભમાં સદા પ્રવર્તિ, તેમજ સદા મિથુનના ભાગમાં તત્પર હોય, એવા બ્રાહ્મણોને અહો યુધિષ્ઠિર ! કર્યાથી શુદ્ધતા થાય,
कामरागमदोन्मत्तोयेचस्त्रीवशवर्तिनः नतेजलेनशध्यंतेस्नातातिर्थसतैरपि,
ભાવાર્થ-–અહ ધષ્ઠિર ! કામરાગ મદે કરીને મને તગમંદ એટલે હાથીની રીતે મદોન્મત થઈ ગએલા, તેમજ સદા સીવશે વતને વિષયસુખની લુપતાની વૃદ્ધિ કરે છે, તેવા દુષ્ટો કદાપિ સોવાર તિર્થયાત્રા યા સ્નાન કરે તો પણ શુદ્ધ ન થાય, દ્રષ્ટાંત, જેમ વાર ગર્ધવી એટલે ગધેડી ગંગાના જળમાં સ્નાન કરતાં ધોડી ન થાય, તેમજ અજ્ઞાનીએ દુષ્ટ સ્વભાવ ન છોડતાં તિર્થ વિગેરે સ્થળે રટણ કરે છે તે ફેગટ ખેપ જેવું ગણાય.
એમ અન્યનીઓ પણ યથાયોગ્ય જ્ઞાન અભ્યાસ ના લાભથી તિર્થોની કરેલી કાસદીને અમાન્ય કરે છે. તેમને જ મજકુર બોધ પ્રમાણે તેઓની યથામતિએ આત્મસુધારો કરવા બતાવે છે.
વળી તેજ અન્યદનીઓમાં તમ સ્વભાવીઓના મિત્ર બંધુઓ પણ છે કે જે તે અન્યદનીએ તંતે સ્વભાવીઓની પેઠે કાસીદુકરીને દુષ્ટ સ્વભાવ ન દોડતાં તિ
