________________
गुर्वासनोपभोगश्च एता आशातना वर्ज्या,
समासेन आसनम् । गरूणां विनयोन्नतैः ॥१११॥
શ્લોકાર્થ : ગુરુ મ· કાંઈ પણ પૂછે ત્યારે આસને બેઠા બેઠા જ જવાબ આપવો તે ૨૧, ‘મન્થએણવંદામિ' કહ્યા વગ૨ ગુરુને જવાબ આપવો તે ૨૨, ગુરુ મ· સાથે તુચ્છકારથી – ‘તું’કા૨થી વાત કરવી ૨૩, ગુરુ મ· કાંઇપણ ઠપકો આપે ત્યારે તેમના જ શબ્દો તેમને સંભળાવવા (તું કેમ સેવા નથી કરતો ? ત્યારે 'તમે કેમ સેવા નથી કરતા એ ૨ીતે.) તે ૨૪, દુર્મનપણાથી ગુરુ મ· ના ઉપદેશની પ્રશંસા નહિં કરવી તે. ૨૫, ગુરુ મ· ઉપદેશ આપતા હોય ત્યારે તેમની કોઈ ક્ષતિ થઈ હોય તો પ્રગટ કરવી તે ૨૬, ગુરુ મ· ની સભામાં 'પછી હું આજ વિષય વિસ્તા૨થી સમજાવીશ' આ પ્રમાણે બોલવું તે ૨૭, ગુરુ મ· ઉપદેશમાં (ઉપલક્ષણથી કોઈપણ પ્રવૃત્તિમાં) અત્યંત વ્યગ્ર હોય ત્યારે ‘ગોચરીનો ટાઈમ થઈ ગયો' વિગેરે કહી વિક્ષેપ પાડવો તે ૨૮, પોતાની હોંશીયારી દેખાડવા માટે ગુરુ મ· એ સમજાવેલ તત્ત્વની વિશેષ છણાવટ કરવી તે ૨૯, ગુરુ મ· ના આસનાદિને પાદ સંઘટ્ટો થઈ જાય તો પણ ‘મિચ્છામિ દુક્કડં' ન કહેવું તે 30, ગુરુ મ ની આસન વિ. ઉપધિનો (બેસવા વિ. દ્વારા) ઉપભોગ કરવો તે ૩૧, ગુરુ મ· થી ઉચ્ચા કે સમ આસને બેસવું તે ૩૨-૩૩, ગુરુની આ આશાતનાઓ ઉન્નત વિનયને (સાધુઓએ) વર્જવી જોઈએ.
૩૪
-
ધરાવનારા (૧૦૧ થી ૧૧૧)