________________
૪૩
ભવે. અહીંયાં અંતમુહુર્તના અસંખ્યતા ભેદ છે,
तिरि नर आगामि भवे लेस्साए अगए सुरानिरया। पुव्व भवलेस्ससेसे
अंत मुहुत्ते मरण मित्ति ॥१॥ ભાવાર્થ—તીચ તથા મનુષ્ય તે બે આગલા (આવતા) ભવની વેશ્યાનું અંત મુહુર્ત ગયા પછી મરણ પામે. દેવતા તથા નારકી એ બે પૂર્વના ભવની એટલે દેવ તથા નારકીના ભવની વેશ્યાનું અંતમુહર્ત બાકી રહે. તે વારે મરણ પરભવમાં ઉપજે-પરમાર્થ એ છે કે તે વેશ્યાવંત દેવતા પૃથ્વી કાયમાં તથા અપકાયમાં તથા પ્રત્યેક વનસ્પતિ માહે ઉપજતાં તેમને કેટલાક કાળ
