Pruthvichandra Ane Gunsagar 21 Bhavno Sneh Sambandh

Author(s): Smita P Shah
Publisher: Jamnabhai Bhagubhai Religious Trust

Page 185

170
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર પરોપકારી ! મારી પાસે કંઈક વરદાન માંગ.” રત્નસારે નવાઈ પામીને પૂછ્યું, “તમે કોણ છો?” સિંહે કહ્યું, “આ નગરના અધિપતિ દેવ છું.” કુમારે પૂછ્યું, “તમે અધિપતિ દેવ હોવા છતાં આ નગરજન શૂન્ય કેમ છે?” સિંહ પોતાનું સ્વરૂપ પ્રગટ કરીને બોલ્યો.
“ગાંધારપુર નગરના રાજા રવિચંદ્રને બે પુત્રો હતા. રતિચંદ્ર અને કીર્તિચંદ્ર. એક દિવસ રાજા રતિચંદ્રને રાજ્યપદે સ્થાપન કરી કીર્તિચંદ્રને યુવરાજપદ આપી વનમાં તપ કરવા ચાલી ગયો. રતિચંદ્ર પણ પોતાના ભાઈ કીર્તિચંદ્રને રાજ્યકારોબર સોંપી ગાનતાનમાં સમય પસાર કરવા માંડ્યો. રાજયલોભી કીર્તિચંદ્ર સામંત મંત્રીઓને વશ કરી પોતે રાજ્યનો માલિક થયો અને રતિચંદ્રને બાંધીને પોતાની સામે હાજર કર્યો અને તેનો શિરચ્છેદ કરવાનો હુકમ કર્યો. કીર્તિચંદ્રને સમજાવવા રતિચંદ્રે ખૂબ પ્રયાસ કર્યો કે, “પિતા સમાન મોટાભાઈને મારીને આપણા નિર્મળ કુળને લંકિત ના કર. તું જ રાજ્ય ભોગવ. હું પિતાના માર્ગે તપોવનમાં ચાલી જઈશ.” રતિચંદ્રની વાત કુબુદ્ધિ કીર્તિચંદ્રના ગળે ઉતરી નહિ અને પોતાનો વિચાર બદલ્યો નહિ. ત્યારે રતિચંદ્ર કહ્યું, “તારે વિચાર ના બદલવો હોય તો મારા લોહીથી હાથ રંગીશ નહિ. મને લાકડાની ચિતા સળગાવી આપ હું જાતે બળીને તારી ઇચ્છા પુરી કરીશ.” એ રીતે રતિચંદ્ર આર્તધ્યાને મરણ પામી ભૂતરમણ નામે યક્ષ થયો. તે ભૂતરણ યક્ષ તે હું. વિબંગલાને જ્યારે મેં પૂર્વભવ જોયો ત્યારે ક્રોધથી ધસમસતા મેં કુટબુદ્ધિ મંત્રી અને સામંતોને દૂર ફેંકી દીધા. રાજા કીર્તિચંદ્ર આ વાત જાણીને નાસી ગયો. પ્રજા બધી જ જેને જયાં ઠીક લાગ્યું ત્યાં નાસી ગઈ. ત્યારથી જનન્ય નગર છે. તને આ નગરમાં જોતા જ ક્રોધથી હું તને મારવાને સિંહ બનીને આવેલો પરંતુ તારા પુણ્ય – સત્યથી હું શાંત થયો છું. માટે મારી પાસે કંઈક વરદાન માંગ.
યક્ષની વાત સાંભળી કુમાર રત્નસાર બોલ્યો. “હે દેવ ! જો મારા પર આપ પ્રસન્ન થયા હોય તો આ નગરને ફરી વસાવો કારણ કે રોષ પણ તેનો જ ઉત્તમ ગણાય છે જે પાછળથી પ્રસન્ન થાય છે.” કુમારની વાત