Pruthvichandra Ane Gunsagar 21 Bhavno Sneh Sambandh

Author(s): Smita P Shah
Publisher: Jamnabhai Bhagubhai Religious Trust

Page 191

176
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
શ્રીબલના ગુમ થવાથી શતબલ ભાઈને શોધવા ચાલ્યો. દેશના સીમાડે રહેલા તાપસના આશ્રમમાં આવ્યો. તાપસ તાપસીઓને શોકમાં જોઈ તેનું કારણ પૂછ્યું. શતબલને એક તાપસે કહ્યું, “વિજયનગરના રાજાની કન્યા લક્ષ્મણા શતબલકુમારને વરવા પુદ્ગપુર જતી હતી. રાત્રીએ અમારા આશ્રમમાં રોકાયા હતા. રાત્રે કિરાતનગરના રાજાનો પુત્ર કુંજકુમાર એ કન્યાને પરણવાની ઈચ્છાવાળો હોવાથી તેને ઉપાડી ગયો છે. એટલે અમે શોક કરીએ છીએ કે શતબલને પરણવાની ઈચ્છાવાળી કન્યા રસ્તામાં જ મરી જશે.” આ સાંભલી શતબલ ક્રોધથી ધસમસતો કુંજરના માર્ગે દોડ્યો અને ત્વરાથી તેને પકડી પાડ્યો. તેની સાથે યુદ્ધ કરી કુંજરને હરાવી લક્ષ્મણાને લઈને પાછો ફર્યો. ત્યારે શ્રીગુપ્ત આકાશ માર્ગે ત્યાં આવી શ્રીબલના સમાચાર જણાવી તેને ખુશ કર્યો. શ્રીગુરૂની સહાયથી ક્ષણમાં મુંદ્રપુર આવી પહોંચ્યો. ભાઈને જોઈને શતબલ રાજી થયો અને શુભ મુહૂર્તે લક્ષ્મણાને પરણ્યો. તે પછી તમે બંને રાજા અને યુવરાજ થયા. તમે ચારેય જણે પૂર્વભવે કરેલા સુપાત્ર દાનથી આ ભવમાં તમને ખૂબ સુખ પ્રાપ્ત થયું.” મુનિએ પૂર્વ ભવ કહી સંભળાવ્યો. રાજાએ પૂછ્યું, “પેલા વિદ્યા સાધવા ગયેલા વિદ્યાધરનું શું થયું ?” “વિદ્યાધરને દેવીએ છળવાથી ગાંડા જેવો થઈ ભટકવા માંડ્યો. પુણ્યયોગે મુનિ હરિષેણ ગુરુ મળ્યા તેમની પાસે ધર્મ સાંભળી વૈરાગ્ય પામી દીક્ષા લીધી અને અનુક્રમે કેવળજ્ઞાન પામી વિદ્યાધર મુનિ મોક્ષે ગયા.” ધર્મ સાંભળી વૈરાગ્ય પામેલા શ્રીબલરાજાએ ગિરિસુંદરને ગાદી સોંપી અને રત્નસારને યુવરાજપદ આપી દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
સંયમલક્ષ્મી જ
ગિરિસુંદર અને રત્નસાર બંને ભાઈઓ પુણ્યાનુયોગે ન્યાયથી પ્રજાનું પાલન કરતાં સુખેથી સમય પસાર કરી રહ્યા હતા. સમય પાણીના પ્રવાહની માફક વહી ગયો. એવા સુખમાં પણ ભાગ્યવાનને એક દિવસ વૈરાગ્ય આવ્યો. રાજા ગિરિસુંદરે એક દિવસ રાત્રીના ચોથા પ્રહરે સ્વપ્નમાં પોતાને પર્વતના શિખર ઉપર