________________
૧૨૪
લગું ભારે મું ૧ રજની વાસર વસ્તી ઉજડ, ગયણ પાયાલે જાય; સાપે ખાય ને મુખડું થયું એહ ઉખાણે ન્યાય હો કું પરા મુગતી તણા અભિલાષી તપીયા, જ્ઞાન ને ધ્યાન અભ્યાસે; વયરીડું કાંઈ એહવું ચીંતે, નાખે અવળે પાસે હો ! કુ. | ૩ | આગમ આગમધરને હાથે, નાવે કિણ વિધ આંકું; કહાં કણે જે હઠ કરી હટકું તે, વ્યાલતણી પરે વાંકું છે કે કું૪જે ઠગ કહું તે ઠગતું ન દેખું, શાહુકાર પણ નાંહી; સર્વ માંહે ને સહુથી અલગું, એ અચરજ મન માંહી હે છે કું. ૫. જે જે કર્યું તે કાન ન ધારે, આપ મતે રહે કાલે; સુર નર પંડિત જન સમજાવે, સમજે ન મારે સાલ હો છે કુંછેદ છે મેં જાણ્યું એ લિંગ નપુંસક, સકલ મરદને ઠેલે બીજી વાત સમરથ છે
