________________
" ૧૫૫ | ( ઢાળ ૫ મી-ભાષા)
સામિઓ એ વીર નિણંદ, પુનિમચંદ જિમ ઉલસિઅ વિહરિઓ એ ભરહવાસગ્નિ, વરિસ બહોતેર સંવસિસ છે ઠત એ કશુય પઉમે, પાયકમળ સંઘહિ સહિઅ આવીએ એ નયણાસુંદ, નયર પાવાપુરી સુરમહિય છે ૩૨ પેખિઓ એ ગાયમસામી, દેવશર્મા પ્રતિબોધ કરે છે આપણુ એ ત્રિશલા દેવી-નંદન પહોતે પરમાએ છે વળતાં એ દેવ આકાશ, પેખવિ જાણિય જિણ સમે એ છે તે મુનિ એ મન વિખવાદ, નાદ ભેદ જિમ ઉપને એ છે ૩૩ કુણ સમો એ સામિય દેખી, આપ કન્હ હું ટાલિઓ એ જાતે એ તિહુઅણુ નાહ, લોક વિવહાર ન પાલિઓએ છે અતિ ભલું એ કીધલું સામિ, જાણયું કેવલ માગશે એ ચિંતવીયું એ બાળક જેમ, અહવા કેડે લાગશે એ છે ૩૪ હું કિમ એ વીર જિર્ણોદ, ભગતે ભેળ ભેળવ્યો છે. આપણે એ અવિહડ નેહ, નહિ ન સંપે સાચ એ છે સાચે એ તહીં વીતરાગ, નેહ ન જેણે લાલિઓ એ ઈણ સમે એ ગેયમ ચિત્ત, રાગ વૈરાગે વાળિઓ એ છે ૩પ આવતું એ જે ઉલટ્ટ, રહેતું રાગે સાહિઉં એ કેવલ એ નાણુ ઉ૫ન, ગોયમ સહેજે ઉમ્માહિઓ એ છે તિહુઅણુ એ જય જયકાર, કેવલમહિમા સુર કરે એ ગણહર એ કરય વખાણ,
૧ સુવર્ણ કમળ. ૨ મેશે.
