________________
શ્રી ભટેવા પાર્શ્વનાથ પ્રભુની મૂણિપુન: મ લેકમાં ૯૭
સાંભળીને શેઠ તે આભા જ બની ગયા. ચિંતામાં પડી ગયા. શું કરવું? એ વિચારમાં ને વિચારમાં મગ્ન બની ગયા.
અરે ! એ પ્રભુની મૂતિ તે મારા પ્રાણું કરતાં પણ અત્યંત અધિક પ્રિય છે. રાજા માગે તેટલું ધન માલ, મિલકત ઈત્યાદિ સર્વ વસતુ પી દઉં, પણ તરણતારણહાર એવા મારા આરાધ્ય દેવાધિદેવની મૂતિ હું ન આપી શકું.' એ સુરચંદ શેઠે રાજસેવકને કહ્યું.
આ સાંભળી રાજસેવકે એમ કહેવા લાગ્યા કે“હે સુરચંદ શેઠ! અમને તે મહારાજાની આજ્ઞા છે એટલે અમે તે કોઈપણ ભેગે તમારી પાસેથી એ મૂતિ લઈને જ જવાના.”
તમે એ મૂર્તિ કયાંથી લઈ આવ્યા? એને જવાબ તમારે આપ જ પડશે? નહીંતર તમારા પર ચરીને આપ આવશે, એમ સમજી રાખજે.”
આ પ્રમાણે બોલતા એવા રાજસેવકોને જોઈ સુરચંદ શેઠે વિચાર્યું કે અત્યારે શું કરવું ! બુદ્ધિથી એને ઉકેલ કર્યો. બળથી નહીં પણ કળથી કામ કરવું પડશે
