________________
- મારા અનુભવો =
ફરી હું ઝૂંપડપટ્ટી તરફ ગઈ અને ત્યાં તપાસ કરી તો થોડા સોશીયલ વર્ક કરવાવાળા વિદ્યાર્થીઓ મને મળી ગયા. મેં તેઓ પાસે મારો મૂંઝવતો પ્રશ્ન મૂક્યો અને કહ્યું કે આના ઉકેલ માટે જે પણ પૈસા ખરચવા હશે તે ખરચશું, પણ ઉપાય બતાવો. તે ભાઈઓએ કહ્યું કે અહીં એક મ્યુનિસિપાલિટીનો કમ્યુનિટી હોલ છે, જે અહીંના લોકોના વપરાશ માટે જ બનાવ્યો છે તેનો ઉપયોગ કરી શકાય. બસ, આમ અકસીર ઉપાય મળી ગયો. અમે આ હોલમાં એક નાની પ્રાથમિક શાળા ઊભી કરી દીધી. એક સરસ મઝાના શિક્ષક જેવા બેનને આ કામ માટે પગાર આપીને નક્કી કરી લીધા. આ બેનનું કામ એ કે સવારના નવ વાગ્યાથી માંચ વાગ્યા સુધી આ બેન આ હોલમાં છોકરાઓ માટે હાજર રહે અને તેઓને સાચવે.
શરૂઆતમાં તો એટલું જ કરવાનું કહ્યું કે જે છોકરાઓ આવે તેને બાલદીના પાણીથી હાથ-મોં વગેરે સ્વચ્છ કરાવે અને પછી બધાંને વ્યવસ્થિત બેસાડીને નાની રમતો રમે અથવા કોઈ નાના ગીતો શીખવે અને આમ પાંચ વાગ્યા સુધીનો સમય આ બાળકોને મનોરંજન કરાવે અને કોઈપણ બાળકને કાંઈ શારીરિક તકલીફ હોય કે કોઈપણ અગવડ હોય તો મને જાણ કરે. અમારા હોસ્ટેલની છોકરીઓ જે ડોક્ટરનું ભણે છે તેઓએ કહ્યું કે કોઈપણ છોકરાને કાંઈપણ શારીરિક તકલીફ હશે તો અમો તેની સંભાળ રાખીશું અને થોડા થોડા સમયે તેમનું શારીરિક ચેકઅપ પણ કરીશું. આમ, આટલું તો ગોઠવાઈ ગયું.
* પછી અમોએ ઝૂંપડામાં રહેતા લોકોની એક સભા બોલાવી અને આ કામ કરવા બાબત અમારો ઉદ્દેશ શું છે તે સમજાવ્યું અને તમારા
|
૯૪
