Jain Dharm Prakash 1975 Pustak 091 Ank 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 6

શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ
[ અષાડ મોટી ધામધુમ સાથે સંગીતયુક્ત પૂજાના મહોત્સવ પૂર્વક રાવણે ઉત્કંઠાથી સર્વ પૈત્યોને વંદના કરી. તે વખતે દુર્લ દયપુરમાં રહેલા ઇંદ્રરાજાના પૂર્વ દિફ પાલ નલકુબેરને પકડવા માટે કુંભકર્ણ વિગેરે રાવણની આજ્ઞાથી ગયા. ત્યાં તે નલકુબરે આશાળી વિદ્યાવડે પિતાના નગરની આસપાસ સો જનપર્યત અગ્નિમય કિલ્લો કરેલે હતું, અને તેમાં એવા અશિ યંત્રો ગોઠવ્યાં હતાં કે જેમાંથી નીકળતા કરી આ જાણે આકાશમાં અગ્નિ ઉત્પન્ન કરતા હેય તેવા દેખાતા હતા તેવા કિલ્લાને અવછંભ લઈને, કોપથી પ્રજવલિત અગ્નિકુમારની જેમ એ નલકુબર સુભટોથી વિટાઈને રહ્યો હતો. સૂઈને ઉઠેલા પુરુષ જેમ શ્રીમ ઋતુના મધ્યાન્ન કાળના સૂર્યને જોઈ શકે નહીં તેમ કુંભકર્ણ વિગેરે પણ ત્યાં આવી ત કિલ્લાની સામું જોઈ શક્યા નહીં. “આ દુધપુર ખરેખર દુર્વ ય છે” એવું વિચારી તેઓ ઉત્સાહભંગ થઈને પાછા આવ્યા અને કેઈક પ્રકારે તેમણે તે ખબર રાવણને પહોંચાડયા તે સાંભળી રાવા પિતે ત્યાં આવ્યા અને તે કિલ્લો જોઈ તેને ગ્રહણ કરવાના ઉપાયને માટે ચિરકાળ બંધુની સાથે વિચાર કરવા લાગ્યું. તે સમયે રાવણની ઉપર અનુરાગી થયેલી નલકુબરની પત્ની ઉપરંભાએ એક દૂતીને મોકલી તેણે આવીને રાવણને કહ્યું–‘મૂત્તિમતી જયેલી હોય તેવી ઉપરંભા તમારી સાથે ક્રીડા કરવાને ઈરછે છે. તમારા ગુણોથી તેનું મન તે હરાઈ ગયેલું છે, માત્ર શરીર જ ત્યાં રહેલું છે. હે માનદ ! આ કિલ્લાનું રક્ષણ કરનારી આશાળી નામની વિદ્યા છે તે ઉપરંભા પિતાના શરીરની જેમ તમારે આધીન કરી દેશે તેથી તમે આ નગરને નલકુબર સહિત તાબે કરશો વળી હે દેવ ! અહીં સુદર્શન નામે એક ચક તમે સાધ્ય કરશો.” રાવણે હાસ્ય સાથે વિભીષણની સામું જોયું એટલે “મg ' એમ કહીને તેણે તે હૃતિકાને વિદાય કરી પછી રાવણે કેપ કરીને વિભીષણને કહ્યું-“અરે ? આવું કુળવિરુદ્ધ કાર્ય તે કેમ સ્વીકાર્યું ? રે મૂઢ ! આપણા કુળમાં કોઈ પુરુષોએ રણભૂમિમાં શત્રુઓને પૃષ્ઠ અને પરસ્ત્રીને હૃદય કદિ પણ આપ્યું નથી અરે વિભીષણ! આવા વચનથી પણ તે આપણા કુલમાં નવીન કલંક લગાડયું છે ! તારી આવી મતિ કેમ થઈ કે જેથી તું એવું છે?” વિભીષણે કહ્યું-“હે આર્ય મહાભુજ ! પ્રસન્ન થાઓ. શુદ્ધ હૃદયવાળા પુરુષોને વાણીમાત્રથી કલંક લાગતું નથી તે ઉપરમાં ભલે અવે ને તમને વિદ્યા આપે. શત્રુ તમારે વશ થાય, એટલે પછી તમે તેને અંગીકાર કરશે નહી. વાણીની યુક્તિથી તેને છોડી દેજે. ”
વિભીષણનાં આવાં વચન રાવણે સ્વીકાર્યા, તેવામાં તેને આલિંગન કરવામાં લંપટ એવી ઉપરંભા ત્યાં આવી પહોંચી. પિતાના પતિએ નગરને કિલારૂપ કરેલી આશાળી વિદ્યા તેણે રાવણને આપી અને તે સિવાય બીજા વ્યંતરરક્ષિત અમોઘ શ પણ આપ્યાં. પછી રાવણે તે વિદ્યાથી તે અગ્નિનો પ્રાકાર (કિલો) સહરી લીધું. અને લશ્કર તથા + મેરુપર્વત
(ક્રમશ:)