Jain Dharm Prakash 1893 Pustak 009 Ank 08

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

ચર્ચાપત્ર.
૧ર૦ ૮ શ્રી પુછ કહે છે કે “ એકેદ્રની હિંસા કરવી તે મિસ્થાવની કરણી છે ” મા શારામના આધારથી તું છે ? કારણ કે દેશ વિ. રની ઘાટી રિસા છૂટતી નથી અને છું. તે પછી તે સની અંકની જ ગણાય. વાતે “ નાળીએરના દિલ જીપની હિંસા તે મિપાની કરણી છે. એમ કહેવું તે વગર વિચારનું માલુમ પડે છે.
વળી તેઓ “ ઉપાશ્રયના સ્થળમાં ઉપદેશકના રામસ શ્રીફળ ફોછે ' એમ કહી નનું અઘટીત દશાવે છે પરંતુ એ લખાણું 3. પર એવો સવાલ ઉત્પન્ન થાય છે કે “ પગમાં કસુત્ર વંચાય છે તે વખતે ધુપદીપક આદિ કરવામાં આવે છે ને તે પણ ઉપદેશકની આ. ગળ ઉપાશમાં ન થવું જોઈએ. પરંતુ શાસ્ત્રોમાં તો ઠેકાણે ઠેકાણે ધુ દિપકદિ કરવાનું લખેલું છે. હવે જે એ!દ્રીય જીવની હિંસા તે મિથ્યાતાની કણી મારી તે શાસ્ત્રકારોનું કથન શા કામમાં આવશે ? વળી ધુપદિપાદિમાં ને એકી શિવાય પણ અન્ય છ નાશને સંભવ છે તો તેનું શું કરવું ?
૧૦ વળી તેઓ કહે છે કે “ નાખીએર ફેડી એ કેદ્રી જીવની હિંસા કરીને ખુશી માની તેથી નિકાચિત કર્મને બંધ થાય છે ” તે એમાં પણ એ સવાલ ઉત્પન્ન થાય છે કે “ પૂજ, રથયાત્રા, સ્વામીવછળ, ચિત્ય પરિપાટી, સૂપૂજ, સ્વપ્ન મત્સાદિ કાર્યો કરીને પાછળથી ઘણી અનુમોદના કરાય છે તે તેથી તે ઘણા નિકાચિત કર્મોના ધન થવા જોઈએ. પરંતુ આ સર્વ અઝનું વિચારવું છે. કારણ કે પાકત કામ કર વાવાળાની ભાવના પ્રભુ ભકિત, જ્ઞાન ભકિત, સાધમ ભક્તિ આદિમાં છે
છે તેથી તેને સર્વથા હિંસાનું ક થતું નથી, તે ભગવાનના જન્મ ન્મજીવની ખુશીથી સર્વથા હિંસાનું ફળ થાય એમ કહી શકાય ન.
૧૧ “ પર્યુષણ પર્વમાં સર્વથા લીલેરી ત્યાગ કરવાનો રીવાજ છે” એમ પણ સાર્વત્રીક કહી શકાતું નથી. કારણ કે વાક પર્વના ૧૧ -
માં માધ માં વાત્સલ્યના કૃમ છે તેના બણનમાં લખેલ છે કે ભોજ પછી તાંબુળાદિ આપવા. તથા શાશ્વેમાં એમ પણ લખેલ છે કે સવાં સાધમ વાત્સલ્ય કરવાની શકિત ન હોય તે સોપારી માત્રથી પણ સાધમ વારાય કરવું.
૧૨ વિશે તમે લખ્યું છે કે જે ગુજરાતમાં ૨૫-૩૦ ગામમાં