________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રી પ્રકાશ. સન્મુખ આવેલા ખરા વાનરોની સાથે ઘણા વખત સુધી યુદ્ધ કર્યું અને છેવટે સઘળાઓને નસાડી મુક્યા. આવી રીતે નીલમુખ વાનરોને નાસતા જોઈને કાળ મુખ વાનર ગર્વથી પિકાર પાડતા કૃત્રીમ વાનરની સન્મુખ લડવાને આવ્યા. આ પ્રમાણેની યંતરોની કીડા જઈને આરામનંદન વિચારવા લાગ્યો કે આ વ્યંતરોની અને પાનરોની યુદ્ધ કીડા જોવાથી મારું કાંઈ સાર્થક થવાનું નથી. મારે તે વિતાઢય પર્વત ઉપર જવું છે અને તે અહીંથી ઘણે દુર હોવાથી પગે ચાલીને જતાં ત્યાં પહેચાય તેવું નથી માટે આ વ્યંતર હાસ્યક્રીડામાં નિમગ્ન થયા છે એવા સમયને લાભ લઈને તેમણે મુકેલા આકાશગામી કષ્ટમયુરમાંથી એક એઓના પાછા આવતા અગાઉ લઇને ચા જ તે મારા કાર્યની સિદ્ધિ થાય. કહ્યું છે કે “ગયેલો વખત ફરીથી મળતું નથી” માટે આવી અનાયાસે મળેલી અમુલ્ય તક વાનરનું યુદ્ધ જોવામાં વથા ગમાવવી ન જોઈએ.
આ પ્રમાણે નિશ્ચય કરીને વ્યંતરોએ મુકેલા મયુરોમાંથી એક શ્રેષ્ઠ મયુર શોધી તે ઉપર બેસીને પિતે અગાઉ જોયા પ્રમાણે આકાશગામીનિ કળ ફરવી જેથી તે કાષ્ટ મયુર આ કાશ માર્ગે ચાલ. આરામનંદનને ગીનિઓની વાત ઉપરથી તે કંચુક કયા છે એવા ખબર હોવાથી પિડા વખતમાં તે મંગળાપતિ નગરીને વિષે વિઘનમાળી રાજાની હવેલીને ગા મજલે ઉતર્યા. સદભાગે જ્યાં કુંવર ઉતર્યો ત્યાં ગવાક્ષમાં જ તે કંચુક એક સુવર્ણમય પલંગ ઉપર મુકેતો હતું તેથી તેને કંચુક ક્યાં હશે અને તે કેવી રીતે તેનો તે બાબત વિચાર કરવાની જરૂર રહી નહીં. કહ્યું છે કે “ભાગ્યવંત પુરૂષને મનવંછીતની સાફલ્યતામાં કોઈપણ વીલંબ થતો નથી''.
જે કુમાર તે કંચુક લઈને ગુપચુપ રીતે ચાલ્યા ગયા હતા તે કાંઈ અડચણ પડે તેમ નહોતું પરંતુ તેમ કરવું એ ગોરનું કામ છે તેથી તેને તે ઠીક લાગ્યું નહીં, માટે તે કંચુક લાઈ મયૂર ઉપર બેસીને
For Private And Personal Use Only
