________________
વિસં. ૨૦૦૬માં અમદાવાદથી વિહાર કરી અને અનાનુપૂર્વમાં એવી તલીનતા કેળવી એક પળ મવા પધારી રહ્યા હતા ત્યારે વચ્ચે દાઠા મુકામે તેઓને પણ એના વગર ચેન પડતું : હિ. સાવ નીટના પરિ એકાએ પેરેલીસીસનું દર્દ ઉપડયું. તરત મહુવા લઈ ચિતો સાથે પણ વાત કરવાનું તેમણે મને થતું નહિ, જઈ સારવાર અપાઈ. તે પછી પણ અને પ્રકારે બને ત્યાં સુધી “હા” કે “ના”ને ઉત્તર આપીને સારવાર ચાલુ જ રહી; પણ ધાર્યો સુધારો થયો નહીં. જ પતાવતા. | મુખા શ્રી વિજય હેમચંદ્રસૂરિજી મ. તથા પૂ. અપૂવ સમાધભાવ પં. શ્રી પ્રદ્યુમ્નવિજયજી ગણિ વગેરેએ તેમની સેવા રોગ અને જરા બને એમની શારીરિક શક્તિને ભક્તિ અને સારસંભાળમાં કશી ખામી આવવા ન દિનપ્રતિદિન ક્ષીણ કરી રહ્યા . વીનન્દન સાસાયટી દીધી. આવી નાદુરસ્ત તબિયતમાં પણ કદિ હિંમત ન
પાશ્રયે આખું ચાતુર્માસ ખૂલ ઉલાસપૂર્વક પસાર હારતા તેઓએ ડોળમાં મુંબઈ, ગુજરાત અને સૌરાષ્ટ્ર થયું. દીવાળીમાં થડક સ્વાસ્ક ધ બગડેલું અને તાવ આદિ પ્રદેશોમાં વિચરી અનેક તીર્ષધામની ભાવોલ્લા- આવેલે પણ દવા-ઉપચારથી એમાં રાહત થઈ ગઈ. સથી યાત્રા કરી. તબિયતના કારણે છેલ્લા ચાર ચાતુ હા સુદ ૧૩ના વળી પાછા લાવ આબે, પણ તેય મસે અમદાવાદમાં પૂપંશ્રી પ્રદ્યુમ્નવિજયજી ગણિ ચૌદશના ઉતરી ગયો. તેથી જ પૂનમની સવારે તેમની તથા મુનિશ્રી રાજહંસવિજયજી મ. સાથે કર્યું. છેલું ઈછા હોવાથી ચાતુર્માસ પરિવર્તન માટે વિદીપ ચાતુર્માસ દેવકીનન્દન જૈન ઉપાશ્રયમાં ત્યાંના પુરુષાદા- એપાર્ટમેન્ટમાં લઈ ગયા. માં ગલિક વ્યાખ્યાન બાદ નીય છે મ પૂ૦ જન સંધના આગ્રહથી થયું. નવકારશી વાપરી અને સામાન વાતચીત પણ કરી શ્રાસંઘના આગેવાન ભાઈએ રમેશભાઈ (સંધના બપોરે ગોચરીની બહુ રુચિ ન હતી, પણ ખગ્રહ થતાં પ્રમુખ), બાબુભાઈ તલકચંદ, ભીખુભાઈ ચાકસી થોડુંક વાપર્યું. તે પછી બે વાગે તેમણે છાતીમાં દુઃખવગેરેએ ખૂબ જ કાળજીપૂર્વક સેવા-સુશ્રુષ કરી. વાની ફરિયાદ કરી. ચાતુર્માસ પરિવર્તનો લાભ લેનાર
કાચી પડેલી પેઢી ઉપર લેણદારના ઉપરા ઉપરી શ્રીયુત વિનુભાઈ મંગળદાસના મિત્ર છે. જીતુભાઈ થતાં રડાની જેમ અને દર્દીએ તેમને ઘેરી લીધા. ત્યારે ત્યાં જ હતા. તેમણે યોગ ૫ ટ્રીટમેન્ટ ખાપી. પણ તેમાંય પેશાબના દર્દના કારણે તે તેમને ઘણી જ પછી સ્વાથ્ય વધુ નરમ અણુતા મોટા ડોકટરને તકલીફ અનુભવવી પડતી. પૂ૦ ૫ શ્રી પ્રદ્યુમ્નવિજયજી બોલાવ્યા. તેમણે ડીગ્રામ કાઢતાં રીપેટ સારે ગણિ તથા મુનિરાજ શ્રી હંસવિજયજી મહારાજે દિવસ- ન ખાવ્યો. સોને ચિંતા થવા દાગી. ઓકસીજન ઉપર રાત જોયા વિના તેઓની જે સેવાભક્તિ કરી તેને ખ્યા અને દવા-ઈજેશને આપવામાં આવ્યા, જેટ જ મુશ્કેલ છે. અમદાવાદના શ્રાવોએ પણ એક બાજુ દ્રવ્ય ઓષધ આપવાનું તો બીજી બાજુ જરૂર પડયે તે તે દર્દીના સ્પેશ્યાલીસ્ટ ડોકટરને ભાવ ઔષધ પણ પુરતા પ્રમાણમાં આપવાનું ચાલું બેલાવી સારી સેવા બજાવી.
રહ્યું. નવકાર, ઉવસગ્ગહર, લઘુશાંતિ, સંતિારં વગેરે સ્વાધ્યાયની અપૂર્વ લગની
ઘણું સ્વસ્થતાથી તેઓ સાંભળતા રહ્યા. સજાગતા
પણ એવી છે ગાથામાં કોઈ અટંક તે તરત જ તેની કોઈ અજાણ્યો માણસ એમને વંદન કરવા જવાને
'પૂર્તિ કરતા. કરેમિભંતે ચરાવ્યું, ખામણા કરાવ્યા હોય ત્યારે એમના માટે ઓળખાણ એવી આપવામાં
અને નવકારની ધૂન લગાવી. આવે છે, “ વૃદ્ધવયના, માથે પડું બાંધેલા કે કામળી ઓઢેલા અને ખુરશીમાં કે પાટ ઉપર બેસી હાથમાં સાવીશ્રી ચારિત્રકાળ સપરિવાર ઉપસ્થિત હતા. પ્રસ્તા કે માળા લઈને બેઠેલા જે મહારાજ નજરે પડે દેવીનન્દન સોસાયટીના ખાવ ન ભાઈ–બહેને વગેરે એ માની લેંવું કે હીરવિજયજી મહારાજ છે.” આ ચતુર્વિધ શ્રીસંઘની હાજરીમાં દ ણી જ સ્વસ્થતાપૂર્વક, પિછાણને એમણે જીવનના અંતિમ સમય સુધી સાચી જરા પણ ભાન ગુમાવ્યા સિવાય, નવકારમંત્ર સાંભળતાં ઠરાવી. છેલા ત્રણેક વર્ષથી તે એમણે નવકારવાળી સાંભળતાં "રાબર ૪ ક. ૨૨ મિનીટ, જુના ઘરમાંથી
: જૈન :
[. ૨૯-૧૨-૮૪
