________________
દયકા જેટલા લાંબા સંબંધમાં સૈથી મહત્વની વાત નાષિક અને કઈક સુધારક જેવું છે, અને છતાં છે પત્રના સંચાલકો અને એના હદય તંત્રીભાઈ. | શ્રદ્ધાને તંતુ જળવાઈ રહ્યો છે તે શિવપુરીની પાઠશ્રી ગુલાબચંદભાઈ દાખવેલ ઉદાર વલણની છે. | શાળાના પ્રતાપે. થરસ્વતીની ઉપાસનાના માર્ગે મસ્તીથી બાટલા લાંબા સમય દરમ્યાન એકવાર પણ એવું | બને છાછા દેષથી જીવી શકાય છે કંકારે તે નથી બનવા પામ્યું કે એમણે મારા લખાણમાં કાનો | જ રોપાયા હતા. માત્રા જેટલો પણ સુધારો કર્યો હોય. આવી ધણિક | યેવલાના બમપણના દિવસે પણ એ પ્રસંગે યાદ સામાજિક ઢબના પત્રના સંચાલકોને મારા જેવાના | આવે છે. ત્યાં મારા પુજ્ય પિતાશ્રી દીપચંદભગત લખાણોમાં સુધારો કરવાનું સ્વાભાવિક મન થાય, | તરીશાળખાતા હતા. (અને છેવટે એમણે પૂજ્ય પણ શમણે તે મેં જે કઈ લખી મોકલ્યું તે વિના | મુનિરાજ શ્રી દીપિવિજયજી ના નામે ઠીક પણ લીધી કોચે છાપ્યું છે, અને એ રીતે મને મારી રીતે હતી.) તે ધનપ અને ધર્મક્રિ એનું ભારેલખવાની મોકળાશ હમેશ કરી માપી છે. અા | ધન પણ પુરેપુરુ કરતા અને રાતના ઉજાગરા વેઠીને સતત લખવાના મહાવરાને લીધે જ હુ મા પુસ્તક શેઠની નેકરી પણ બરાબર ખડે પગે કતા, હું યારલખી શકયો છું. આ માટે હું “ જેન” કાર્યાલયને | પાંચ વર્ષના હતા ત્યારે મોટી પર્વતથિના દિવસે અાભાર માનું છું,
તેઓ મને પરેડિયે પાંચેક વાગે ઉઠાડી . ઉપાશ્રયે લઈ ધાર્મિક શિક્ષણના સંસ્કાર
જતા. તેઓ ત્યાં પ્રતિક્રમણ કરતા ને હું પ્રેક થડા વખત પહેલાં એક વૃદ્ધ આચાર્ય મહારાજ | ખાતાં ખાતાં સામાયિક કરતે કયારે ઊંઘી પણ [ પરમ પૂજ્ય આચાર્ય મહારાજ શ્રી વિજયસ્તર-1 જતે. સાવ નાની–મતી ઉંમરમાં પિતાજીએ આ સૂરીશ્વરજી મહારાજે ] મને કહ્યું કે કયાં “જન | ધર્મસંસકાર આપ્યા હતા. પત્રમાનાં તારા લખાણો અને કયાં શ્રદ્ધાથી ભરેલું | મારા વતન સાયલામાં હું ભણવા માટે થોડોક
ગુર ગૌતમસ્વામી ” પુસ્તક! અમને તો એ વાતની | વખત ૨હ્યો હતો, ત્યારે મારી ઉંમર દસ-અગિયાર નવાઈ લાગે છે કે સમાજ સુધારાની વાત કરનાર બને | વર્ષની હશે. રાત્રે શ્રી શિવાભાઈ પુજારી દેરાસરના અમારી ( સાધુ સમુદાયની ) ટીકા કરનાર તું ગાવું ચેકમાં ફાનસ લઈને બેસતા અને ગામના છોકરાને પુસ્તક કેવી રીતે લખી શકો એની જ નવાઈ લાગે | ધર્મનાં સૂત્રો જણાવતા. એક ગાથા મુખપાઠ કરવા છે. બાકાર્ય મહારાજની વાત સાંભળીને મને સંતોષ | માટે પીપરમીંટની નાની સરખી ગોળા, જેને એ વખથયે; મેં ધન્યતા અનુભવી.
તમાં ગુલાબ ચકરડી કહેતા, તે માપવામાં આવતી આયાર્ય મહારાજની વાતનો વિચાર કરતી | ખા લાલચે ગમે છે ઉંમરમાં જે ગ થાઓ-ગોખી પારામાં મશિક્ષણ અને ધર્મ સંસ્કારનું સિંચન કરી હતી જીવનને માટે સંસકારનું ભાતું બની ગઈ. નાર ત્રણ બાબતને મને ખ્યાલ આવે છે.
પાછળથી લાગ્યું કે શ્રી શિવાભાઈ શી ખવેલી ગાથા. આવું પુસ્તક કેવી રીતે લખાયું એને વિચાર આમ કયાંક ક્યાંક અશુદ્ધિ હતી, પણ એમનું જીવન કરું છું ત્યારે મારું ધ્યાન શિવપુરીની મારી માત- | શુદ્ધ અને મને વ્યવહાર પવિત્ર હતો અને એની સંસ્થા (સવ. મા શ્રી વિજયધર્મસૂરિજી મહારાજે ઊંડી છાપ અમારા મન ઉપર પડી હતી. તે સ્થાપેલી શ્રી વીરતવ પ્રકાશ મંડળ તરફ જાય છે. | સાયલાના જ વતની અને જૈન ધર્માત્મા હતા અને ત્યાં જે ધર્મશિક્ષણ મળ્યું અને ધર્મસંસ્કાર નું જે | પાછલી અવસ્થામાં દીક્ષા લઈને એમણે પોતાના પિષણ થયું, તેથી જીવનનું કેટલુંક ઘડતર થયું. | જીવનને ઉજાળ્યું હતું. સાચું છે કે ન ગમતાં વિચારો અને કામે જોઈને “ગુરુ ગૌતમસ્વામી ” પુસ્તકમાં જે કહાની મારું મન બળાઈ જાય છે, અને મારું જીવન કંઈક તંતુ વણાયેલો દેખાય છે, તે બચપણમાં મળેલ ધર્મ
૧ ૧૪-૧ર- ૭૫
