________________
દિવ્યદીપ
“અને તમે તમારા અનુભવથી જોયું હશે કે પશુઓની હિંસામાંથી જ માનવની હિંસા પ્રગટી છે. હિંસામાંથી હિંસાના જન્મ થાય છે ત્યારે હીરોશીમા અને નાગાસાકી જેવા સંહારે। સર્જાય છે.'' પૂ. ગુરુદેવ માને છે કે આવા ઉચ્ચ રાજકારણીઓનાં મનમાં આજ વાવેલ કરુણાના ખીજ આવતી કાલે જરૂર વૃક્ષ બનશે.
૧૦૬
મૃત્યુ
E
મૃત્યુ ! પ્યારા મૃત્યુ ! તારી ભવ્યતા તે ભવ્ય કરતાં પણ ભવ્ય છે ! જે વાચાથી પર છે ને આત્માથી અભિન્ન છે!
ભવ્ય
તુ ક્ષુદ્ર માનવીને ભવ્ય બનાવે છે, માનવીને ક્ષુદ્ર પણ બનાવી મૂકે છે! આ તારી કેવી ભવ્યતા !
તારાથી જે ભડકે છે તે ભવ્ય માનવ હાય તે પણ ક્ષુદ્ર માનવ બની જાય છે; અને તને જે પ્રકાશની જેમ હસતે મુખે ભેટે છે તે માનવ હેાય તે પણ મહામાનવ બની જાય છે.
ક્ષુદ્ર
પ્યારા મૃત્યુ ! હું તારા પ્રેમભર્યા મિલનની વાટ જોતા એટલા માટે જ વિચરું છું કે, હવે તારા મિલન પછી બીજા ઘણાં મિલન થવાનાં નથી, આ અને કદાચ આ પછીનું એક અધિક મિલન મને અમર બનાવનારું છે, જ્યાતિના પુંજને પમાડનારું છે, અનંત આનદના સાગરમાં નિમજ્જન કરાવનારું છે !
વૈભવથી છલકાતા મહાલયમાં વસતા કાઈ માનવીને તારું નામ કદાચ હાડ ધ્રુજાવે એવી
કંપારી પણ છેડાવે; કારણ કે એને મહાલયમાંથી ઝૂંપડીમાં જવાનુ` છે, પ્રકાશમાંથી અંધકારમાં જવાનું છે; પણ મારે? મારે તેમ નથી.
મારે તે ઝૂ ંપડીમાંથી નીકળીને અનંત પ્રકાશથી ઝળહળતી સિદ્ધશિલા પર જવાનુ છે. અંધકારમાંથી પ્રકાશમાં ને અજ્ઞાનમાંથી જ્ઞાનમાં જવાનું છે! માટે જ તેા તારાં આગમનનાં પગલાં મારા મનેાદિરમાં સ’ભળાય છે, ત્યારે મારામાં યુવાનીને અદમ્ય જુસ્સો આવી જાય છે !
વહાલા મૃત્યુ ! તું તા મારી નૌકા છે. સામે કિનારે બેઠેલા મારા મિત્રાને મારે મળવું છે. તારા વિના મને ત્યાં કેાણ લઇ જાય ?
પાવાપુરીમાં તું જ ભગવાન વમાનને ભેટયું હતું ખરુ ને! એ મહામાનવને ભેટીને તે જ એમને અમર બનાવ્યા હતા ખરું ને?
પ્યારા ! ખેલ તેા જરા, એ જ રીતે તું મને કયારે અને કયાં ભેટીશ?
એ મધુર સુપળ કેટલી સુખદ હશે ! ‘સૌરભ'માંથી : ચિત્રભાનુ
