Atmanand Prakash Pustak 098 Ank 07 08

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ વર્ષ: ૧ અંક ૭-૮, ૧૬ મે-જૂન ૨૦૦૧].
[૩ પ્રાર્થનાસભાઓમાં સદ્ગતની ભારોભાર પ્રશંસા | મળશે, તેનો જુસ્સો ઓર વધશે. મરણોતર થતી હોય છે. તેના નાનામાં નાના ગુણોની કદર | ગુણગાનનો કોઈ અર્થ નથી. થતી હોય છે. માણસને જિંદગી કરતા મૃત્યુ વધુ | | આપણે મનુષ્યોને રોજ મરતા જોઈએ યશ અપાવે છે. મૃત્યુ પછી આપણે તેના ગુણો | છીએ આમ છતાં બોધ થતો નથી. આપણે પછી ગાઈએ છીએ. એ માણસ જીવતો હોય ત્યારે બે | એક દિવસ જવાના છીએ એ ભુલાઈ જાય છે. સારા શબ્દો કહ્યા હોત તો તેની છાતી ગજગજ | અને કાયમના માટે અહીં રહેવાના હોઈએ તેવી ફૂલત અને તેને જીવવાનું કોઈ બહાનું મળી રહેત. | રીતે વર્તીએ છીએ. આપણે ધનદોલત, માન
જીવનમાં આપણને એવી કેટલીય સન્માન, કીર્તિયશ બધું ભેગું કરવાના પ્રયાસો વ્યક્તિઓ મળે છે. જેમાં કોઈ ને કોઈ કાર્ય | કરતા રહીએ છીએ. કશું છૂટતું નથી. જિંદગીના આપણને સ્પર્શી જતું હોય છે, તેમના પ્રત્યે ! આરે આવીને ઊભેલો માણસ પણ કશું છોડવા અહોભાવની લાગણી ઊભી થાય છે. તેના તૈયાર નથી. જિંદગી જેમ જેમ પસાર થતી રહે કાર્યોને, ભાવનાને મનોમન બિરદાવવાનું મન | છે તેમ તેમ પરિગ્રહની પક્કડ વધુ મજબૂત થાય છે, પરંતુ આપણે આ લાગણી સંવેદના | બનતી જાય છે. મૃત્યુ બધું છોડાવી દે છે. કશું વ્યક્ત કરતા નથી. આમાં આપણો અહંકાર | સાથે આવતું નથી. માત્ર સારા કાર્યો અને આડો આવે છે. આપણે તેના ગુણાનુસાર આવો | સદૂભાવના ટકી રહે છે. મૃત્યુનો બોધ થાય તો. સારો ભાવ પ્રગટ કરીએ તો તેને કેટલો આનંદ | માણસનું જીવન પરિવર્તન થઈ જાય. આ અંગેનું થાય. આપણે આ અહોભાવ પ્રગટ કરવા માટે | એક દૃષ્ટાંત પ્રેરક છે. શું તેના મૃત્યુ સુધી રાહ જોવાની જરૂર છે?! એક માણસને પોતાના સ્વભાવના કારણે આવો ભાવ તેની હયાતીમાં શા માટે પ્રગટ ન | બધા સાથે કઈક ને કાંઈક ખટરાગ રહેતો હતો થાય? મૃત્યુ પછી કોઈ સારું બોલે તો સારું લાગે |
ઘરમાં અને બહાર તે અપ્રિય બની ગયો હતો. છે, પરંતુ આમાં મોટેભાગે બોલનારની સચ્ચાઈ |
બધાની સાથે તેને વાંકું પડતું હતું. લોકો તેની કરતા દંભ વધુ લાગે છે. એ માત્ર શબ્દો હોય.
સાથે વાત કરવા તૈયાર નહોતા. આથી તે ખૂબ છે એમાં અંતરનો રણકો હોતો નથી.
કંટાળી ગયો હતો. તે સંત એકનાથ પાસે ગયો કોઈ પણ માણસનું માન, સન્માન અને | અને પોતાના મુંઝવણની વાત કરી. બહુમાન કરવાનું હોય તો તેની હયાતીમાં થવું |
સંત એકનાથે કહ્યું, “તારી મુંઝવણ હવે જોઈએ. મૃત્યુ પછીનું આવું બહુમાન, ચંદ્રકો,
વધુ વખત નહીં રહે. આજથી સાતમા દિવસે ખિતાબો કે મરણોતર એવોર્ડનું મૂલ્ય શું? તેની
તારું મૃત્યુ થવાનું છે. જે કરવું હોય તે કરી લે. મૃતિ જાળવી રાખવાના તણખલા જેવા પ્રયાસોનો અર્થ શો? સત્કાર્યો એ જ માણસની સ્મૃતિ છે.
મત્યુનું નામ સાંભળતા આ માણસ એકદમ
ગભરાઈ ગયો. જીવન પ્રત્યેનો રસ ઊડી ગયો. સારા સજજન માણસોની શોકસભાઓને બદલે તેમની હયાતીમાં સન્માન સભાઓ રાખવી જોઈએ
અહંકાર ઓગળી ગયો. પોતાના વર્તન માટે અને તેમના પ્રત્યેનો પ્રેમભાવ પ્રગટ કરવો જોઈએ.
પસ્તાવો થવા લાગ્યો. તે ઘેર ગયો પત્નીની માફી
માગી. સંતાનો અને પાડોશીઓને કહ્યું, “મારાથી આમાં માણસને વધુ સારા કાર્યો કરવાની પ્રેરણા |