________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
૩૨
www.kobatirth.org
કર બનાવે છે. શ્રેણિક મહારાજે જીંદગીની શરૂઆતમાં ઘણાં પાપ કર્યા હતાં. પણ જ્યાં તેમને સાચી દૃષ્ટિની પ્રાપ્તિ થઇ અને ભગવાન વીરના સ્મરણમાં લીન બન્યા તા તીર્થંકર બનવાની પાત્રતા મેળવી લીધી. ભગવાન વીરના સ્મણને જીવનમાં એવું તે વણી લીધુ હતુ. કે તેમની ચિત્તાના લાકડામાંથી ‘વીર-વીર' એવા ધ્વનિ સ‘ભળાતા હતા. માટે તે આવતી ચેવીશીમાં તેમની કાયાનુ પ્રમાણુ, વણુ વગેરે બધુ' જ ભગવાન મહાવીર જેવું જ હશે. આજે આપણા ચિત્તમાં પરમાત્મા નહી પણ પદાર્થો ભરેલા છે. ચાવીશે કલાક પદાર્થોની જ વચા રણા ચાલે છે. અરે! પરમાત્માની ભક્તિ કરવા દેરાસરમાં જઇએ ને ત્યાંયે આપણા ચિત્તમાં સ`સાર છવાયેલા રહે છે. સમસ્ત પ્રવૃત્તિમાં ભગવાન છવાયેલા હૈાવા જોઇએ એના બદલે સ`સાર છવાયેàા છે. ભગવાનનું નામ લેવાને પણ આપણને ટાઇમ નથી....રાજ કાંઇ લાખાના દાન આપવાના હોતા નથી...અથવા તે રાજ કાંઇ માસક્ષમણું કરવાના હોતા નથી પણ ભગવાનનું નામ સ્મરણ તા શકય બને ને ! સસ્તું છતાં સક્ષમ પ્રભુનુ નામ સ્મરણુ
કુદરતની આપણા પર કેવી મહેરબાની છે! એ વિચારે છે કે જો માણસને બધુ માં કરીશ તે એ જીવશે કેવી રીતે ? તેથી આપણી વધારેમાં વધારે ઉપયેાગી ચીજને સસ્તામાં સસ્તી અનાવી છે. હવા-પાણી વગર ઘડીક વારૈય ચાલે ખરું ? વળી તમે તે। હુવાના ખૂબ પરાધિન છા. પા-અડધા કલાક લાઇટ જાય અને પ ́ખા જો મધ થઇ જાય. તે તમારી કેવી દશા થાય ? એક એ દિવસ પાણી ન આવે તે કેવી રાડારાડ મચાવી મૂકે ? આ બન્નેના સતત્ ઉપયોગ હાવાથી કુદરતે આપણને મફતમાં આપ્યા. હવે અનાજ પણ બધાને ખૂબ ઉપયોગી છે. તે પણ સાના-ચાંદીના કરતાં સસ્તુ બનાવ્યું.... સેાનુ’-રૂપુ’-મૈાતી કેવા મેાંઘાદાટ છે ? તેના
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
[ શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
૭.૨ માણસને ચાલે, તે જોઇએ જ એવું નથી હતુ. પશુ. અનાજ, હવા અને પાણી આટલું તે જોઈએ જ. આ બધાથી પણ સસ્તી અને ખૂબ જ ઉપયેગી એવી ચીજ છે પ્રભુનુ' નામસ્મરણ - સવિચાર.... બસ ખાલી વિચારાનુ` વહેણ જ બદલવાનું છે. પદાર્થોની જગ્યાએ પરમાત્માને ગેાઠવવાના છે. પછી જુઓ ચમત્કાર.
o
આપણને પદાર્થોનુ' જ ધ્યાન છે એટલે ધ્યાન લગાવશુ તે। પણ પદાર્થો જ દેખાશે. એના ખદલે અરિહંતનુ ધ્યાન લગાવા તે। અરિહંત આપણી ચેતનામાં આવીને ઉભા રહેશે. ચેતના એક એવી વસ્તુ છે કે તેને જે નિમિત્ત મળે તેનાથી તે ગાઇ જાય છે અને તે સમય પૂરતા માણુસ ૨૫ બની જાય છે તન કટાસણા પર, મન કયાં?
એક સ્ત્રી હતી. તે ખૂખ ડાહી અને હાંશિયાર હતી. તેના સસરાને સૂતરને ખૂબ મેટે વહેપાર હતા. સૂતરને વણવા માટે તેએ હરિજ માને કામ સેતા. વેપાર બહુ મેાટા પ્રમાણમાં હોવાથી તેમનુ` મન સતતૢ સૂતર અને હિરજને વચ્ચે જ અટવાયેલું રહેતું. એકવાર શેઠ સામાયિક લઈને બેસે છે. કાઇક ભાઇ મળવા માટે આવે છે, પૂછે છે કે શેઠ ઘરમાં છે? વડુ જવાબ આપે છે શેઠ તેા ઢેઢવાડે ગયા છે. પેલા ભાઇ તા પાછા ગયા, પણ સામાયિકમાં બેઠેલા સસરાજી વિચારે છે કે વહુએ કેમ આવે જવાબ આપ્યા ? વહુ શાણી-સમજદાર છે તેથી તેના જવાબમાં નક્કી કાંઇક રહસ્ય હાવુ' જોઇએ, સામાયિક પૂરું થતાંની સાથે જ સસરો વહુને પૂછે છે કે બેટા ! તે આવે! જવાબ કેમ આપ્યા વહુ કહે છે કે બાપુજી તમે બેઠા હતા કટાસણા પર પણ તમારા માં પરના ભાવે થી મે' જાણ્યું કે તમારું મન તે સૂતર કેાણે કેટલુ' કાંત્યુ ? કાને કેટલુ' આપવાનુ છે ? આ બધા વિચારામાં ભમતું હતુ. તેથી ઢેઢવાડે ગયા તેમ ન કહ્યુ' તે શુ કહું? સામાયિક કરતાં તે મન સમભાવમાં
For Private And Personal Use Only
