________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
નવેમ્બર-ડીસેમ્બર-૯૭]
રાતે જે કોઈને પિતાના દુઃખોથી મુક્ત થવું હોય જેવા તેવા મહેલો નહતા. સોનાના મહેલ હતા. તે પિતાના બધા દુઃખ વિચારી લઈ એક સુખની વર્ષા થઈ ગઈ હતી. જેણે જે ઈચછયું તે પોટલામાં બાંધી લે અને ગામની બહાર ફેકી આવે. મળી ગયું હતું પરંતુ આ અંગેનો આનંદ દુ:ખના પોટલા મુકીને પાછા ફરતી વખતે જે જે લાંબો સમય સુધી ટકી શકે નહી. કેઈન સુખોની કામના હોય તે બધા એક પિોટલામાં ચહેરો ખુશખુશાલ નજરે પડતા નહોતા. બધાને બાંધી સૂર્યોદય પહેલા બધા ઘેર પાછા ફરી જાય પડોસીઓનું સુખ વધારે દેખાતું હતું. આ વાત એમના દુઃખેની જગ્યાએ સુખ આવી જશે.” તેને પરેશાન કરી રહી હતી બીજાનું સુખ જોઈને - કલપવૃક્ષ જેવી પ્રભુની આ ઘાષણ સાંભળીને દરેકને થતું હતું કે આપણે આના કરતા આ લે કે રાજીના રેડ થઈ ગયા. દુઃખને કાઢવાની સુખ લઈ લીધું હોત તો સારું થાત! જના દુખે અને સુખને પ્રાપ્ત કરવાની મથામણમાં પડી ગયા. જતા રહ્યા અને નવા દુઃખેએ જન્મ લીધો હતે. સૌ પોતપોતાને શું દુઃખ છે અને શું સુખ ક
દુઃખો બદલાઈ ગયા હતા અને નવી ચિંતાઓ મેળવવુ છે વિચારવા લાગ્યા. વધુમાં વધુ સુખ
સવાર થઈ ગઈ હતી. માનવીનું ચિત્ત તે એવું ને મેળવી લેવું જીદગીભરનું નહીં જ પરંતુ પેઢીઓની જ
ની એવું ઇર્ષાળુ રહ્યું હતું. બીજાના સુખ જીરવાતા પેઢીઓનું દળદર ફીટી જાય એવા મનસુબાઓ
મા નહોતા. બીજુ કોઈ દુઃખી રહ્યું ન હતું. પરંતુ ઘડાવા લાગ્યા. કેણ મૂખ આવી તક ગુમાવે !
' બીજુ કઈ દુઃખી ન હોય તે સુખનો અનુભવ આ સંસારમાં એવું કે છે જેને કેઈપણ દુઃખ
. કેવી રીતે કરી શકાય? કે ગરીબ હતા તે ન હોય અને એવું કોણ છે કે જેને વધુ સુખ
* પિતાને શ્રીમંત ગણાવી શકાય ને? અહીં તે મેળવવાની કામના ન હોય?
બધા શ્રીમંત હતા અહીં દુઃખનું કારણ એ હતું
કે બીજાની પાસે છે એ પોતાની પાસે નથી પછી સૂર્યાસ્ત થયો અને બધા લેકે યાદ કરી ભલે એ ચીજ એકદમ તુચ્છ કેમ ન હોય. કરીને દુઃખના પોટલા બાંધવા લાગ્યા. એક પણ દુઃખ ઘરમાં રહી ન જાય તેની બધાને ચિંતા
સુખ અને દુઃખ માણસની ધારણા અને હતી. અડધી રાતે બધા ઘરો ખાલી થઈ ગયા
અપેક્ષાઓ પર નિભિત છે. સાચે આનંદ મનને અને દુ:ખના પિટલાઓ બાંધીને લેક ગામ
છે. મનમાં જે આનંદ ન હોય, તેષ ન હોય
તો આ સેનાના મહેલે કબ્રસ્તાન જેવા છે. દુઃખ બહાર જઈ રહ્યા હતા. દૂર જઈને દુઃખોથી ભરેલા પેટલાઓ ફેકી દીધા અને સુખના પિટલાઓ
અને વ્યથા આસક્તિમાં રહેલી છે. સુખ અને બાંધવા શરૂ કર્યા. જીવનમાં જે કાંઈ મળ્યું
આનંદ અનાસકિતમાં છે. નહોતું, જેની ઝંખના હતી તે બધું યાદ કરી ગમે તેટલું મળે તે પણ માણસને અહંકાર કરીને ભરવા માંડયું. કેઈ સુખ બાકી ન રહી તેને સુખેથી રહેવા દેતા નથી. જેમ જેમ વધુ જાય તેની ચિંતા હતી. સુખ તે અસંખ્ય હતા મેળવતા જાવ તેમ તેમ અહક ૨ વધુ પ્રજવલિત અને સમય ઓછો હતો છતાં જેટલું લઇ શકાય બને છે. મારા જેવું કંઈ નથી. હું કાંઇક વિશેષ તેટલું લઇને સૂર્યોદય પહેલા લોકો પોતપોતાના છું'. એવું ગુમાન છે. એટલે આ અહ કાલ જ્યારે ઘરમાં પ છ ફરી ગયા અને જૂએ તે આંખ પર ચોટ લાગે છે ત્યારે માણસ હેરાન પરેશા બની વિશ્વાસ બેસતો નહોતે. જે જે સુખોની ઈચ્છા જાય છે. બીજાને મેટ બનાવીને માણસ કરી હતી તે બધુ હા રાહબર હતુ પડીઓની મેટ બનવા માગતા નથી પરંતુ રીજાને જગ્યાએ મહેલો ઊભા થઈ ગયા હતા આ બધા નાનો બનાવીને મોટા બનવું છે એટલે
For Private And Personal Use Only
