________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
• ભ્રાધ,61. સાર્થક ક્યારે બoો ?
૦ લે. પ્રફુલા જેઠાલાલ સાવલા (મેરાઉ-કરછ)
અશાંતિ અને અતૃપ્તિને જ અનુભવ કરવો કોઈ પણ સ ધ્ય વસ્તુની પ્રાપ્તિ માટે જે પડે છે. આજે ભોગવિલાસ અને સંપત્તિની પ્રયત્ન કરવામાં આવે છે તેને ‘સાધના” કહેવાય સાધના કરનાર દરેક વ્યક્તિ દુ:ખ, અસફળતા, છે. જગતના તમામ જીવો સુખની જ ઈરછા અશાંતિ અને અતૃપ્તિની આગમાં શેકાયા કરે રાખે છે; કઈ કે. સુખ એ જ તેમનું સાધ્ય છે છે. માટે, ભેગો મેળવવાની ઈચ્છાથી કરવામાં અને તે સુખ પણ એવું છે કે જે બધાથી આવો પ્રયત્ન એ સાચા અર્થમાં સાધના નથી. ચડિયાત હોય અને જેમાં કઈ પણ જાતની વીતરાગ સ્વરૂપ પરમાત્માને માટે કંઈક કરવામાં ખાસી ન હોય આવું સુખ વિનાશી અને આવે ત્યારે જ “સાધના' શબ્દ સાર્થક બને છે. પરિવર્તનશીલ સંસારની કઈ પણ વસ્તુમાંથી માટે સૌથી પહેલે એ જ નિર્ણય કરે કે વિશ્વના ટેચ કક્ષાના વિભોમાંથી મળવું જોઈએ કે અમારી સાધ્ય છે એકમાત્ર અવિનાશી અશકય છે.
અને અખંડ વાત્સલય મૂર્તિ પરમાત્મા અને અહીંયા અનંત, અસીમ, અખંડ નિત્ય અને આપણી સાધના છેસ્થિતિ અને શક્તિ અનુસાર પણ કઈ વસ્તુ નથી. એ બધી વસ્તુઓ તો એક પ્રભુપ્રાપ્તિ અર્થાત મોક્ષપ્રાપ્તિ માટે થઈ રહેલે માત્ર પરમાત્મામાં જ છે. માટે જ તે પૂર્ણ સુખસ્વ- પ્રયત્ન. રૂપ છે અને સૌના પરમ સાધ્ય છે. મનુષ્ય ભલે હૈયાથી ભી તે એટલું જરૂર કતરી રાખીએ, તે વસ્તુને સમજે નહીં કે માને નહી, પરંતુ કે પરમાત્મા સર્વત્ર એક જ સ્વરૂપે છે. એક જ આપણે સૌ પુર્ણને ચાહીએ છીએ, અને પૂર્ણ પરમાત્મા લીલા નિમિત્તે અગણિત નામને તાને ચાહવું એ પરમાત્માને ચાહવા બરાબર અસંખ્ય રૂપથી પૂજાય છે. જેમ સેનામાંથી છે. માણસને આ નાશવ ત જગતમાં કઈ પણ અલગ અલગ ઘાટ ઘડવામાં આવે અને પછી પરિસ્થિતિમાં પૂર્ણતા દેખાતી નથી. આખાય તે સર્વને અલગ અલગ નામથી ઓળખવામાં જગતનું એક્સકી શાસન કરનાર સમ્રાટને પણ આવે પરંતુ બધામાં પદાર્થ તે એક જ સેનું મનમાં એમ રહે છે કે મારી પાસે કંઈક છે કઈ ગમે તેવી સાધના કરે, પરંતુ જે તે
અને એ અ ગે તે બીજી કોઈ વસ્તુ સાધના પરમાત્મા માટે અને મોક્ષ પ્રાપ્તિ માટે માટે ફાંફા મારે છે. પરંતુ મેહના મહિને જ હોય તે તેને તે વસ્તુઓ અવશ્ય મળે છે, માને અતૃપ્તિને લીધે પશું તમ પ્રભુને પંથે કે જે બીજી સાધનાઓ દ્વારા બીજાઓને મળે પગલાં માંડવાને બદલે, દુઃખ અને અતૃપ્તિનું છે. પામે છે તે બધા એક જ સત્યને અને દાન દેનાર અપૂર્ણતમ ભેગે તરફ માનવી પહોચે પણ બધા એક જ જગ્યાએ, છતાં સૌના આંધળી દોટ મૂકે છે; અને આ જ કારણથી ૨સ્તા અલગ અલગ છે. દરેકને માટે એકજ તેઓ સાચા સુખને લાભ મેળવી શકતા નથી. રીતના રસ્તાની ફરજ પાડવી ગ્ય નથી. જેમ તેમની ગણત્રી તે એવી જ હોય છે કે હું કે, પાલિતાણાની કે સમેત શિખરની યાત્રાએ સુખની સાધના કરું છું, પરંતુ હકીકત એથી જનાર જુદાં જુદા પ્રાંતના ભક્તો પોતપોતાને ઉલટી હોવાને લીધે તેને દુ:ખ, અસફળતા, અનુકુળ જુદા જુદા માર્ગો દ્વારા અને પગપાળા,
નથી.
|| આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
