Atmanand Prakash Pustak 065 Ank 09

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

એટલા માટે કહ્યું છે કે જે દૂર છે એ મનથી કરીને નજીક છે.
એટલે, માણસનું મન નકકી થઇ જાય પછી એ ગાઉના ગાઉ અને પથેાના પથ
કાપે પણ ત્યાં પહેાંચ્યા વિના રહે નહિ. બિલકુલ થાકે નહિ.
એ વખતે એક માણસ કહે કે, ભગ– વાનનાં દન કરવા નીકળનારને દુનિયામાં રાકનાર કાણુ છે ? પણ અધાએ કહ્યું કે ધર્માંની પાછળ બહુ ઘેàા ન થા. ભગવાન મહાવીર કાં નાસી જવાના છે ?
પેલા કહે છે; બીજો અવાજ સાંભળવા મારી પાસે કાન નથી. મારા કાનમાં અત્યારે ફ્કત મહાવીરના જ અવાજ આવી રહ્યો છે. અવાજ ગૂ‘જા હાય એના કાનને બીજો અવાજ ગમતા નથી. પરંતુ આપણે તે સત્તર અવાજો સાંભળીએ, પશુ એકેયમાં ઠેકાણું ન હેાય.
જેના મનમાં એક જ
એના કાનમાં એક જ અવાજ હતા. આંખમાં એક જ છત્રી હતી. અને મનમાં પણ એક જ મૂર્તિ હતી. એ દન કરવા નીકળ્યા ત્યારે ગામના દરવાજા બંધ થવાની અણી પર હતા. કોઇકે એને કહ્યું કે બહાર તા ભય છે. પણ એ સાંભળ્યા વિના જ જોતજોતામાં એ બહાર નીકળી ગયા. એને ઝાલવા માટે બહાર જવાની તા કાઈની હિ'મત જ નહાતી.
એવી રીતે આપણા મનમાં ભય છે. માથી જ માણસ ધ્રૂજે છે. અને દરવાજા અંધ હોય તે પણ ડર લાગે છે.
પછી નગરરક્ષકને રાજાએ પૂછ્યું કે
અધા સલામત છે ?
૧૬૨
નાક
નગરરક્ષકે જવાબ આપ્યા કે, પેલા વણિક અહાર નીકળી ગયા છે. એને ઘણું સમજાવ્યેા. પરંતુ એ તેા કહે કે મારા કાનમાં ફકત ભગવાનના અવાજ સ`ભળાય છબી (સવાય બીજી કોઈ છખી જોવાના છે. બીજા માટે મને ફુરસદ નથી; ભગવાનની અવકાશ નથી; અને મનમાં ભગવાનને જ ભાવ રમી રહ્યા છે.'
અવાજ
શેના છે ? આ ભય શેને છે ? અને ગામ ત્યારે શ્રેણિકે પૂછ્યું કે, આ કેમ આટલું બધુ ધ્રૂજી રહ્યું છે ?
ત્યારે કહ્યું કે, ‘સાહેમ, એક રૂપાળી, ખૂબ સુંદર છેકરી, છાબડીમાં તાજા ખીલેલાં ફૂલેને લઇને આવતી હતી એ માળણની છેકરી આપને યાદ આવે છે ?
હા, યાદ આવે છે. એ માળણુ સુંદર એક માળીના છેકરે પણ આવતા હતા. એ તાજા' પુષ્પા લઇને આવતી હતી. પાછળ બન્ને નાનપણથી જ સાથે જ રહેતાં હતાં, તેથી એમના આપે એક જ રાગ હોવાથી લગ્ન કરી આપ્યાં હતાં. પણ તેનું શું ?'
તેએ બન્ને હમેશા સાથે હોય. દૂધ અને પાણીના જેવી તેમની મૈત્રી હતી. ફૂલા ચૂંટવા જવાનું હોય તા પણ સાથે. માળા ગૂંથવાની હોય તેા પણ સાથે. એમનુ' એક જ હતુ કે રાજદરબારમાં જઈને જે લાકા પ્રભુપ્રેમી હોય તેમને સુંદર માળા બનાવી
કામ
આપવી.
એ લેાકા એવાં ભકત હતાં કે પેાતાના ધર્મ ઉપરાંત બધાય ધર્મને માનતાં હતાં, એટલે ભગવાનને ચડાવવાનાં ફૂલ કરમાયેલાં ન હાય, કળીવાળા કે વાસી ન હેાય એની ખાસ કાળજી રાખતાં. તાજા પુષ્પા જ ભગવાનને ચઢાવવા માટે આપતાં.
આત્માનંદ પ્રકાશ