________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
કેટલાક સદ્ભાષક દૃષ્ટાંતા.
ઝુકાવા, સરલ વિશ્વાસુ ભકતે એમ જ કર્યુ તે કૂવામાં ડાકાવા જતા હતા ત્યાં તે પેલા ઠગે તેને ધક્કો
જીવનચરિત્ર લખવાના પ્રયત્નમાં લાગી રહ્યો છુ, મેં તેના પ્રારંભ પણ કરી દીધા છે. તે મિત્રે ફરી આમાર્યાં જેને લઈને તે તુરત કૂવામાં પડી ગયા. પ્રભુ-તુરતાપૂર્વ' પૂછ્યું—તે જીવનચરિત્ર કયારે પ્રસિદ્ધ થશે ?
તે સાંભળીને પડિતજીએ કહ્યું-આપ એમ સમજતાં હશે કે હું મહાત્માજીનુ જીવન-ચરિત્ર કાગળ પર લખી રહ્યો છુ, પણ એમ નથી. આપ ભૂલા છે. મારા વિચાર પ્રમાણે મહાત્માજીનુ જીવમ—ચરિત્ર મનુષ્યનાં જીવનમાં લખાઇ જવું જોઇએ. તે મુજબ હું તે યથાસાધ્ય તેમનાં જીવનને મારા પોતાના જીવનમાં ઉતારવાની કૅાશિશ કરી રહ્યો છું. વૃધ્ધાની ઝૂંપડી
કૃપાથી તેને જરા પણ નુકસાન ન થયું અને ત્યાં જ તેને સાક્ષાત્ ભગવાનના દર્શન થઈ ગયા. તે તે। કૃતાર્થ થઇ ગયા.
ગ તા રૂપિયા લઈને પલાયન કરી ગયા હતા. ભગવાને સિપાઈના વેશ ધારણ કરીને તેને પકડી લીધે અને તેને કૂવા પાસે લાવવામાં આવ્યા. ભક્ત તે તે વખતે ભગવાનની રૂપમાધુરીના સરસ રસપાનમાં મફ્ત બન્યા હતા. તેણે કહ્યું ‘ આ માણસ ઢંગ હાય કુ ગમે તે હોય, તે તે! મારા ગુરુ છે, સાચે જ તેણે મારી માયિક પૂંજી ઉપાડી જઇને મને ભગવાનના દર્શન કરાવ્યા. તેથી આપ એને છેડી દે।. ' ભક્તની તે વાત સાંભળીને અને વિશ્વાસને આવા ચમત્કાર જોઈને ઠંગના મનમાં થયું કે ખરેખર અને ઠગીને તેા હુ' પાતે જ ગાયો છું. તેને પોતાના કૃત્ય માટે : ખૂબ અસાસ થયા અને તેનું હૃદય પલટાઇ ગયું. ભકત તથાં ભગવાનના સંગનેા પ્રભાવ પશુ હતા જ. પશુ તે દિવસથી પેાતાનાં દુષ્કૃત્ય છોડીને ભગવાનને સાચે ભક્ત બની ગયું.
તે
મહાત્માનું જીવન-ચરિત્ર
કેવી રીતે લખવું” જોઇએ ?
( ૩ ) એક મહાવિદ્વાન પુરુષ એક મહાત્માના અનન્ય ભકત હતાં. કાષ્ટ મિત્રે એમને પૂછ્યું-પડિ તજી! મહાત્માજી મહાન યેાગી અને મહાપુરુષ હતાં. તેમના જીવનની અનેક છૂપી વાત પણ આપ જાણો છે, તે પછી આપ તેમનુ જીવન-ચરિત્ર કેમ નથી લખતા ? પડિતજીએ ખૂબ ગંભીરતાપૂર્ણાંક કહ્યું-હું મહાત્માજીનું
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
( ૪ ) એક રાજાએ એક જગ્યાએ પેાતાના નવા મહેલ ખધાન્યા. તેની નજીક એક વૃદ્દાની ઝૂ'પડી હતી. ઝૂપડીમાંથી ધૂમાડા મહેલમાં જતા હતે, તેવી રાજાએ વૃદ્ધાની ઝૂંપડી ત્યાં આગળથી કાઢી નાખવાની આજ્ઞા કરી. રાજાના સિપાએ તે વૃદ્ધાને ઝૂંપડી કાઢી નાખવા કહ્યું, પર’તુ તેને કશો જવાબ ન આપ્યા એટલે તે લેકા તેને દમદાટી બતાવીને રાજાની પાસે લઇ ગયા. રાજાએ તેને પૂછ્યું– ડેાસી મા, તમે તમારી ઝૂંપડી ક્રમ ખસેડતા નથી ? મારી આજ્ઞા કેમ અમાન્ય કરા હા ?' વૃદ્ધાએ કહ્યું-મહારાજ, આપના હુકમ તે માથે ચડાવું રહ્યું. મને માફ કરો. હું આપને એક વાત પૂછું છું', કે હું તે આપના આવડા મોટા મહેલ તથા બાગ બગીચા જોઇ શકું' છું, પરંતુ આપની આંખમાં મારી આ ઝૂપડી કેમ ખટકે છે ? આપ સમય છે, ગરીબની ઝૂંપડી કઢાવી શકા છે. પરંતુ એ કરવાથી શું આપના ન્યાયીપણાને કલંક નહિ લાગે ?
વૃદ્ધાના શબ્દો સાંભળીને રાજા શરમાઇ ગયા અને તેને ઘેાડા પૈસા આપીને આદરપૂર્વક વિદાય કરી.
For Private And Personal Use Only
૩
