Book Title: Atmanand Prakash Pustak 016 Ank 10
Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

View full book text
Previous | Next

Page 34
________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir ' ખP. P. કા—કુથનો સદઉચોગ, . જે મનુષ્ય આખી જીંદગી સુધી ધન કમાવામાં અને સંગ્રહવામાં જ પ્રવૃત્ત થયેલા હોય છે, અને જે બહુ તો માત્ર મરતી વખતે જ પરોપકારને વાસ્તે નાણાં કાઢે છે. તે મનુષ્યની જીદગી ઉત્તમ તો ન જ કહી શકાય. હું મરતી વખતે સર્વ પરોપકારમાં ખર્ચીશ, એવા આશયથી મેં' ધન એકઠ’ કર્યું હતું એવી તેની દલીલ વ્યાજબી ન ગણાય. મારા ફાટી ગયેલા જુના જોડા જે હવે મારા કામમાં આવે એવા નથી તે જો હું કોઈને આપું તો તેમાં કાંઇ ખાસ મહત્વ ગણાય નહિં; પરતુ ને હું એક નવા મજબત જોડા એવા ! મનુષ્યને આપું કે જેની પાસે ગરમીની રૂતુમાં જૉડા નથી અને જે પોતાના કુટુંબનું પાલનપોષણ કરવાને પોતાનાથી બનતું પ્રમાણિકપણે કરે છે તો તેજ ખરો પોપકાર છે. વળી તે જોડાની સાથે જો હું તેને મારા પ્રેમ પણ આપું તો તેને બેવડી બક્ષીસ મળે છે, અને મને બમણી આશીષ મળે છે. મનુષ્ય એકઠા કરેલા ધનનો સદુપયોગ કરવાને સારામાં સારા માર્ગ એ છે કે તેણે પોતે જીવે ત્યાં સુધી દિન પ્રતિદિન પોતાનાથી બને તે રીતે બીજાના કલ્યાણાર્થે તેને ઉપયેાગ કરવો, આ પ્રમાણે તેનું જીવન વધારે ઉન્નત અને વિકાસવાળું થશે. એક સમય ભવિષ્યમાં એવા પણ આવશે કે જ્યારે મનુષ્ય પોતાની પાછળ પુષ્કળ ધન મૂકી જવું એ તેની એક પ્રકારની અપકીતિ લેખાશે. કહેવાનો ભાવાર્થ એ છે કે પાપકારનાં કામ પે તાની ભવિષ્યની પ્રજાને સાંપી જવા કરતાં દરેક મનુષ્ય જીવતાં જ જાતે પોતાની મીલકતનો બને તેટલો સદુપયોગ કરવો જોઈએ. આજ કાલ મહેલમાં રહેનારા ઘણા પુરૂષો સામાન્ય ઝુંપડામાં રહેનાર પુરૂષ કરતાં પણ ખરા જીવનની ખુબીમાં ઘણા ગરીબ હોય છે. એવા પુરૂષ ભલે મહેલના માલીક હાય અને મહેલમાં રહેતા હોય, છતાં તે મહેલ તે મનુષ્યને માટે તો અનાથાલય જેવો જ છે. જે ધન કેવળ એકઠું' જ કરી રાખવામાં આવ્યું હોય છે અને જે કાઈના પણ કામમાં આવે તેમ હોતું નથી તેનો નાશ કરવામાં અને તેને વિખેરી નાંખવામાં તથા બીજા સારા ઉપચાગી આકારમાં લાવવામાં કુદરત ડહાપણુથી જ ઉધાઈ અને કીટ વિગેરે સાધનોના ઉપયોગ કરે છે. વળી એક એવા પણ નિયમ કુદરતમાં કામ કરી રહ્યો છે કે જેના પ્રભાવથી કેવળ સંચય કરનારની આનંદ ભાગવવાની શકિત મુદ્ધી થતી જાય છે અને ઉચ્ચ શક્તિઓ પણ નાશ પામતી જાય છે. ઘણા પુરૂષો જુની વસ્તુઓને વળગી રહીને ધુણી ઉમદા અને સારી ચીજો મેળવવાને એ નશીબ રહે છે. તે જુની ચીજોને જે તેઓ વાપરે અથવા બીજાને આપે તો જ નવી ચીજોને માટે અવકાશ થાય છે. કેવળ સંચય કરવાથી તા ક્રાઇને કેાઈ પ્રકારની હાનિજ ઉર્દુભવે છે; અને સદુપયોગ કરવાથી નવું જીવન મળ્યાં કરે છે. " -8 પ્રભુમય જીવન 22 માંથી. For Private And Personal Use Only

Loading...

Page Navigation
1 ... 32 33 34