Atmanand Prakash Pustak 003 Ank 09

Author(s): Motichand Oghavji Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

૨૦૦
મામાને ઘકારા, eta beste testattete te toets te estetisteistartertextes de testeriebetreter der interior પણ શુદ્ધ શાસ્ત્રના ધારણ કરનાર એ મુનિ તેના એકપણ અગ્ય વચનને સ્થાન આપતા ન હતા. એમની દિવ્ય દ્રષ્ટિમાં જરા પણ પક્ષપાત ન હતા. એમને મન ધનવાન અને નિર્ધન, રાજા અને રંક સ સમાન હતા. ઈપણ ધર્મ કાર્ય થતું હોય તેમાં વિરોધ ન આવી જાય એટલા માટે તે તે બહુ સાવધાન રહેતા હતા. દરેક વ્યક્તિને તે યથાર્થ ધર્મનો જ બંધ કરતા હતા. તેમની મનેવૃત્તિમાં કઈ જાતની અપેક્ષા ન હતી; તેઓ પિોતાના આત્મામાં સર્વ રીતે પરિપૂર્ણ હતા આત્મગુણના અક્ષક અને દોષના ઉપે. ક્ષક હતા, સર્વદા પરોપકારની બુદ્ધિથી બીજાઓને ઉભાગ તાં અટકાવતા અને સન્માર્ગને ઉપદેશ આપતા હતા.
આવાં આવાં કારણેથી પ્રબલચંદ્રને વૈભવવિજ્ય ઉપર ઓછો રાગ હતા, તે મુનિ વૈભવવિજયના વ્યાખ્યાને તે સાંભળવા આવતા, પણ જયારે તેમના વ્યાખ્યાનમાં ધર્મના અધિકારી કેવા જોઈએ. એ વિષય ઉપર વિવેચન ચાલતું ત્યારે તે સાંભળીને મનમાં ક્ષોભ પામતે હતે. મૂર્ખ મનુષ્ય પિતાના અવગુણે જાણતા હોય, પોતે ધર્મવિરૂદ્ધ કે, શાસ્ત્ર વિરૂદ્ધ પ્રવર્તન કરે છે એવું સમજતા હોય તથાપિ તેઓ પોતાને દુરાગ્રહ, છોડતા નથી; તેવા અધમ પુરૂષ જાગ્રસ્ત અવસ્થામાં શય્યા વિમૂત્રાત્સર્ગ કરે છે અને છેવટે
આ લેક અને પરલોકમાં દુઃખી થાય છે. પ્રબલચંદ્રના મનમાં હંમેશાં મુનિ વૈભવવિજયને માટે કંઇ ઓછું માનવું હતું તેથી,
કોઈપણ પ્રકારે મુનિ વિભાવવિજયો વહેમાનપુરનો ત્યાગ કરે તો સારું એવું તે હમેશાં વિચારતો હતો. અને તેવી યુક્તિઓ રચવાને કુવિચારની યાલા રચતે હતે..