________________
સાંભળે છે; તે વાંચવાની કે સાંભળવાની ક્રિયા કરનારા લોકોને નો-આગમથી લૌકિક ભાવાવશ્યક કહેવાય છે. અહીં અવશ્યકરવાપણું હોવાથી આવશ્યત્વ છે, ઉપયોગપૂર્વક કરતા હોવાથી ભાવત્વ છે અને હાથ જોડવા, પુસ્તકનાં પાનાં ફેરવવાં વગેરે કિયાસ્વરૂપ એક દેશમાં જ્ઞાનનો અભાવ હોવાથી નો-આગમત્વ પણ છે...ઈત્યાદિ સમજી શકાય છે. આવી જ રીતે ચરક વગેરે મુઝાવચનિકો દરરોજ ઉપયોગપૂર્વક યજ્ઞ વગેરે અનુષ્ઠાન કરતા હોવાથી, નોઆગમને આશ્રયીને કુપ્રવચનિકભાવાવશ્યક તેવા ચરક વગેરે સંન્યાસીને કહેવાય છે...ઈત્યાદિ પણ સ્પષ્ટ છે. અહીં તે તે ક્રિયા અને ક્રિયાવાનને ભાવાવશ્યક કહેવાય છે. કારણ કે ભાવને આશ્રયીને અને ભાવસ્વરૂપ તે તે ક્યિા આવશ્યક છે, અને તેને તવાન(દિયાવંત)ની સાથે કથંચિ અભેદ છે. એ યાદ રાખવું.
નો-આગમને આશ્રયીને લોકોત્તર ભાવાવકનું વર્ણન કરતાં શ્રી અનુયોગદ્વારસૂત્રમાં ફરમાવ્યું છે કે પૂ. સાધુસાધ્વી, શ્રાવશ્રાવિકાઓ દરરોજ એકાગ્રચિત્તે ઉપયોગપૂર્વક ઉભયકાળ જે આવશ્યક કરે છે તે નો-આગમથી લોકોત્તર ભાવાવશ્યક છે. કારણ કે ત્યાં મુહપત્તી પડિલેહણા
