________________
શ્રી પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
તે કહેતાં નાવે પાર, માડી મારીરે હવે હું નહિ રાચું
આ સ'સારમાં.
અરે જાયા તુજને પરણાવી પાંચસે' નારી, રૂપે અપચ્છરા સમાન, જાયા મારારે, ઉંચા તે કુલમાં ઉપની, રહેવા પાંચસે પાંચસે મહેલ, જાયા મારારે. તુજ છ
હાંરે માડી ઘરમાં જો એક નીકલે નાગણી, સુખે નિદ્રા ન આવે લગાર, માડી મારીરે, પાંચમેં નાગણીઓમાં કેમ રહું, મારૂ મન આકુલ વ્યાકુલ થાય માડી મેારીરે.
હાંરે જાયા આટલા દિવસ હું તે જાણુતી, રમાડીશ વહેરાનાં ખાલ,
'
જાયા મારારે, દિવસ અટારા હવે આવીયે, તું તા લે છે સંચમભાર, જાયા મારારે.
૧૦૩
હાંરે માજી મુસાફર આવ્યેા કાઇ પરૂણલા, ફ્રી ભેગા થાય ન થાય, માડી મેારીરે, એમ મનુષ્ય ભવ પામવા ઢોહીલા, ધર્મ વિના દુરગતિમાં જાય, માડી મેારીરે.
હવે ૮
તુજ
હવે ૧૦
હવે પાંચસે' વહુરા એમ વીનવે, તેમાં વડેરી કરેરે જવાબ, વાલમ મારારે, તુમે તે સયમ લેવા સંચર્યા,
સ્વામી અમને કાના છે આધાર, વાલમ મારારે, વાલમ વિના કેમ રહી શકું.
૧૧
