Ambika Stuti

Author(s): Narandas Ranchoddas
Publisher: Narandas Ranchoddas

Page 7

માથે છત્ર ધર્યું છે સોનાનું, હીરાથી ઝળકતું બાંધ્યા મોતી ચારે કેર, લોલમ લળકતું; શોભે મુગટ હીરા હાર, અતિશે ઝળકતા; મેતી તેરા જગ મગે સાર, તેતે બે લકતાં. વેણ માથાના વાસુકી નાગ, શેભે અતિ છાજતી; બાંયા ગોફણ ધુધરી સાર, ઘણું મન ગમતી; સેંથે સિંદુર પુર્યો છે સાર, ઘણેરો તે શેભતી; કુમકુમની કીધી કપાળ, આ મન એપતી. બાજુબંધ હીરાના જડીત્ર, તેતો ઝળકારશું; વળી પાવડી છે વિચીત્ર, અતિ બળકારશું; ચોખા ચડયા આયોનો સાથ, ભણીશું પ્રેમની, કિધાં અંજન દીસે છે આડ, તેતે નેન મહેરના. માની નાસી કા દીસે છે આજ, દીપક તણા તુલ્યની; પિહેરી વાળી ને સાડી સાર, ઘણેરી મુલ્યની. લીલું તાજવું હડપચી ગાલે, ઘણું છેરે માનમાં. બંને હોઠ છે રાતા રાણુ પરવાળાં સમાનના. પાન બીડા કસ્તુરોની સાથ, બરાસે અતિ ભર્યા; હાસ્ય વદન મધુર કરી હાથ, તે બેલ મુખે ધર્યા, ઝળકે ઝા અને વળી કુંડળ, કાને અતિ જડ્યાં; જાણે ચંદ્ર સુર્યના સમાન, શ્રવણે બેઉ અયાં. કંઠે કાંઠલો જીત્ર હાર, મોતીને હેમરશું; તુસી મુલતો બાંધી છે કે, અતિશય પ્રેમશું.