Book Title: Agam 11 Vivagsuya Ekkarasam Angsuttam Mulam PDF File
Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Deepratnasagar

View full book text
Previous | Next

Page 25
________________ कलंबचीरपत्ते हि य पच्छावेइ पच्छावेत्ता खारतेल्लेणं अब्भंगावेइ, अप्पेगइयाणं निलाडेस् य अवदूस् य कोप्परेसु य जाणूसु खलुएसु य लोहकीलए य कडसक्कराओ य दवावेइ अलिए भंजावेइ, अप्पेगइए सूईओ य इंभणाणि य हत्थंगुलियासु य पायंगुलियासु य कोट्टिलाएहिं आउडावेइ आउडावेत्ता भूमि कंडुयावेइ, अप्पेगइए सत्थेहि य जाव नहच्छेयणेहि य अंगं पच्छावेइ दब्भेहि य कुसेहि य उल्लवद्धेहि य वेढावेइ आयवंसि दलयइ दलइत्ता सक्के समाणे चडचडस्स उप्पाडेइ । तए णं से दुज्जोहणे चारगपालए एयकम्मे जाव एयसमायारे सुबहं पावकम्म समज्जिणित्ता एगतीसं वाससयाई परमाउइं पालइत्ता कालमासे कालं किच्चा छट्ठीए पढवीए उक्कोसेणं बावीससागरोव-महिइएसु नेरइएसु नेरइत्ताए उव्वण्णे । [३०] से णं तओ अनंतरं उव्वट्टित्ता इहेव महुराए नयरीए सिरिदामस्स रण्णो बंधुसिरीए देवीए कुच्छिंसि पुत्तत्ताए उववण्णे, तए णं बंधुसिरी नवण्हं मासाणं बहुपडिपुन्नाणं जाव दारगं पयाया, तए णं तस्स दारगस्स अम्मापियरो निव्वत्तबारसाहे इमं एयारूवं नामधेज्जं करेंति होउ णं अम्हं दारगे नंदिवद्धणे [नंदीसेणे] नामेणं, तए णं से नंदिवद्धणे कमारे पंचधाईपरिवडे जाव परिवड़ढइ, तए णं से नंदिवद्धणे कुमारे उम्मुक्कबालभावे विहरइ जाव जुव-राया जाए यावि होत्था । तए णं से नंदिवद्धणे कुमारे रज्जे य जाव अंतेउरे य मुच्छिए. इच्छइ सिरिदामं रायं जीवियाओ ववरोवेत्ता सयमेव रज्जसिरिं कारेमाणे पालेमाणे विहरित्तए | तए णं से नंदिवद्धणे कुमारे सिरिदामस्स रण्णो बहुणिं अंतराणि य छिद्दाणि य विरहाणि य पडिजागरमाणे विहरइ, तए णं से नंदिवद्धणे कुमारे सिरिदामस्स रण्णो अंतरं अलभमाणे अण्णया कयाइ चित्तं अलंकारियं सद्दावेइ सद्दावेत्ता एवं वयासी-तुम णं देवाणप्पिया सिरिदामस्स रण्णो सव्वट्ठाणेस् य सव्वभूमियास् य अंतेउरे य दिण्णवियारे सिरिदामस्स रण्णो अभिक्खणं-अभिक्खणं अलंकारियं कम्म करेमाणे विहरसि, तं णं तमं देवाणप्पिया! सिरिदामस्स रण्णो अलंकारियं कम्मं करेमाणे गीवाए खरं निवेसेहि तो णं अहं तुम अद्धरज्जियं करिस्सामि तुम अम्हेहिं सद्धिं उरालाई भोगभोगाइं भुंजमाणे विहरिस्ससि । ___तए णं से चित्ते अलंकारिए नंदिवद्धणस्स कुमारस्स वयणं एयमढे पडिसुणेइ, तए णं सयक्खंधो-१, अज्झयणं-६ तस्स चित्तस्स अलंकारियस्स इमेयारूवे अज्झत्थिए जाव समुप्पज्जित्था जइ णं मम सिरिदामे राया एयमटुं आगमेइ तए णं मम न नज्जइ केणइ असुभेणं कु-मारेणं मारिस्सइ त्ति कट्ट भीए तत्थे तसिए उव्विगे संजायभए जेणेव सिरिदामे राया तेणेव उवागच्छइ उवागच्छित्ता सिरिदामं रायं रहस्सियगं करयल० जाव एवं वयासी- एवं खलु सामी! नंदिवद्धणे कुमारे रज्जे य जाव अंतेउरे मुच्छिए० इच्छड तुब्भे जीवियाओ ववरोवित्ता सयमेव रज्जसिरिं कारेमाणे पालेमाणे विहरित्तए । तए णं से सिरिदामे राया चित्तस्स अलंकारियस्स अंतिए एयमहूँ सोच्चा निसम्म आसुरुत्ते जाव साह नंदिवद्धणं कुमारं पुरिसेहिं गिण्हावेइ गिण्हावेत्ता एएणं विहाणेणं वज्झं आणवेइ, तं एवं खलु गोयमा! नंदिवद्धणे कुमारे विहरइ, नंदिवद्धणे कुमारे इओ चुए कालमासे कालं किच्चा कहिं गच्छिहिइ? कहिं उववज्जिहिइ? गोयमा! नंदिवद्धणे कुमारे सद्धिं वासाइं परमाउयं पालइत्ता कालमासे कालं किच्चा इमीसे रयणप्पभाए पढवीए० संसारो तहेव तओ हत्थिणाउरे नयरे मच्छत्ताए उववज्जिहिइ, से णं तत्थ मच्छिएहिं वहिए [दीपरत्नसागर संशोधितः] [24] [११-विवागसूयं]

Loading...

Page Navigation
1 ... 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42