Agam 02 Ang 02 Sutrakrutanga Sutra Churni

Author(s): Jindasgani Mahattar
Publisher: Jindas Mahattar

Page 408

श्रीसूत्रकतागचूर्णिः ॥४०५॥
सर्वभव्यसिद्ध्यादि
ADV
मणति सपक्खचोदओ सव्वे भवसिद्धि० एवं सासतित्ति, जइवि जीवा सिज्झिस्संति त हावि भवसिद्धियविरहिओ लोगो न भविस्सति, ण णामऽभवसिद्धिः, एवं सासतित्ति वा असामतित्ति वा णो वदे। एतेहिं दाहिं ठाणेहिं ववहारो (सूत्रं ६४०), इमाणि दोण द्वाणाणि-वोच्छिजिस्संति भविया अथवा णो वोच्छिजिस्संति, णो णामऽभविया, अथवा सेसा सव्वे गंठिया भविस्संति, तहावि एतेहिं दोहि ठाणेहि ववहारादीत्यतश्च दर्शनं न भवति, एतेहिं दोहिं ठाणेहि अणायारं विजागए, कतरं अनाचारं ?, दर्शनानाचारं, स्यात् कथं मन्तव्यं, वक्तव्यं वा ? "जयन्तीति ! से जहा णामए मयागाससेढी" एवं मन्तव्यं, परेण वा पुढेण वक्तव्यं, उक्तो दर्शनाचारस्येति । इदानीं चारित्रं प्रति श्रद्वानमुच्यते-जे केइ खुड्या पाणा ।।६४१॥ वृत्तं, इन्द्रियाणि प्रति खुडुगा सव्वे एगेंदिया वेइंदिया क्रमवृद्धि जाव पंचेन्द्रिया, अथ शरीरं प्रति कुंथुमादी खुडगा हत्थिमादी महालया, संति-विद्यन्ते | सर्वे लोकप्रत्यक्षा, आलयः शरीर, महानालयो येषां ते महालयाः, तॉच जिघांसुर्यदि कश्चित्पृच्छेत् आजवां दुर्विदग्धो चा-सरिसं वेरं कम्मं ते मारेमाणस्स, किं सरिसो कर्मबंधो भवतित्ति, तत्थ को ववहारो?, उच्यते-एतेहिं दोहिं ठागेहिं ॥६४२॥ वृत्तं, कथं न विद्यते ?, जइ भणति-सरिसो कम्मबंधो तो महालया परिचत्ता, इतरथा ते थूलत्ति कया, अथ न भीरू लोगरवभीरू य ते परिहरति खुडुलए य कुंथुमादि एगिदिए वहतो, दोहिं ठाणेहिं ववहारो न, समं ब्रुवता महालया तथाऽनुज्ञा, विषमं त्रुवता खुटुलाघातानुज्ञा भवति, तेन धर्मसंकटमेतत् , न कश्चिजानानो धर्मसंकटमनुप्रविशेत , अत्र पगणिक्षमाश्रमणशिष्या भटियाचार्या वते-अत्र निस्तुपमेव वाक्यमतो अवचनीयवाद इति, स तु तैरेव पुनर्विशेपितः, यथा शाक्यानां नित्यानित्यावेवेत्यवचनीयः पुद्गलः असाकं तु विशिष्टं अवक्तव्यं, कथं न वक्तव्यं ?, तुल्योऽतुल्यो वा घाते चन्ध इति तृतीयमवक्तव्यं, अन्यमत्या आचारं
||४-५॥
PRAN
(