________________ श्रीदशवैकालिक श्रीहारि० वृत्तियुतम् // 389 // विनया भिधानम्। त्यतः (आह)-कालं शरदादिलक्षणम्, छन्दः तदिच्छारूपं उपचारं आराधनाप्रकारम्, चशब्दाद्देशादिपरिग्रहः, एतत् प्रत्युपेक्ष्य / नवममध्ययनं ज्ञात्वा हेतुभिः यथानुरूपैः कारणैः किमित्याह- तेन तेनोपायेन-गृहस्थावर्जनादिना तत्तत् पित्तहरादिरूपमशनादि संप्रतिपादयेत्, विनयसमाधिः, द्वितीयोद्देशकः यथा काले शरदादौ पित्तहरादिभोजनं प्रवातनिवातादिरूपा शय्या इच्छानुलोमंवा यद्यस्य हितं रोचतेच आराधनाप्रकारोऽनु सूत्रम् लोमं भाषणं ग्रन्थाभ्यासवैयावृत्त्यकरणादि देशे अनूपदेशाधुचितं निष्ठीवनादिभिर्हेतुभिः श्लेश्माद्याधिक्यं विज्ञाय तदुचितं 21-23 संपादयेदिति सूत्रार्थः॥२०॥ विनयफलाविवत्ती अविणीअस्स, संपत्ती विणिअस्स य। जस्सेयं दुहओ नायं, सिक्खं से अभिगच्छइ ॥सूत्रम् 21 // जे आविचंडे मइइड्गिारवे, पिसुणे नरे साहसहीणपेसणे। अदिठ्ठधम्मे विणए अकोविए, असंविभागीन हु तस्स मुक्खो॥सूत्रम् 22 // निद्देसवित्ती पुण जे गुरूणं, सुअत्थधम्मा विणयंमि कोविआ। तरित्तु ते ओघमिणं दुरुत्तरं, खवित्त कम्मं गइमुत्तमं गय॥ सूत्रम् 23 // त्तिबेमि॥ विणयसमाहिअज्झयणे बीओ उद्देसो समत्तो॥२॥ किंच- विपत्तिरविनीतस्य ज्ञानादिगुणानाम्, संप्राप्तिर्विनीतस्य च ज्ञानादिगुणानामेव, यस्यैतत् ज्ञानादिप्राप्त्यप्राप्तिद्वयं उभयतः उभयाभ्यां विनयाविनयाभ्यां सकाशात् भवतीत्येवं ज्ञातं उपादेयं चैतदिति भवति शिक्षा ग्रहणासेवनारूपां असौ इत्थंभूतः अधिगच्छति- प्राप्नोति, भावत उपादेयपरिज्ञानादिति सूत्रार्थः॥ 21 // एतदेव दृढयन्नविनीतफलमाह- यश्चापि चण्डः प्रव्रजितोऽपि रोषणः ऋद्धिगौरवमतिः ऋद्धिगौरवे अभिनिविष्टः पिशुनः पृष्ठिमांसखादकः नरो नरव्यञ्जनो न भावनरः साहसिकः अकृत्यकरणपरः हीनप्रेषणः हीनगुर्वाज्ञापरः अदृष्टधर्मा सम्यगनुपलब्धश्रुतादिधर्मा विनयेऽकोविदो विनयविषयेऽ 0 जं च पेसगं आयरिएहिं दिण्णं तं देसकालादीहिं हीणं करेइ। // 389 //
