________________ तस्प्त य पुरओ नचंतिआइ जायाई इत्तिअ दिणाई। परमहणा सकुडुंयं दद्दण दुक्खमुल्लसियं // 974 / / तइया नियगुरुयत्तं मयणाइ विडयणं च दट्ठणं / जो अ मए मुद्धाए अखब्वगव्यो कओ आसि / / 975 // तं भजिऊण मयणा पइणो नरनाहनमियचलणस्स / जेणाहं दासत्तं कराविया त जयइ कम्मं // 976 // 8| समेता-सहिताऽहं दत्ता // 973 / / तस्य च मदनसेनाभत्तुः पुरतः-अग्रतो नृत्यन्त्या-नृत्यं कुर्वत्या मम इयन्ति एतावन्ति दिनानि जातानि, परं अधुना-साम्प्रतं स्वकुटुम्बं दृष्ट्वा स्थिताया मम दुःखं उल्लसितम् // 974 // तदा-पाणिग्रहणावसरे निजगुरुकत्व-स्वमहत्वं च पुनर्मदना(या)-मदनसुन्दर्या विडम्बनां दृष्ट्वा मया मुग्धयामूढया यश्च अखर्वगर्यो-महानहङ्कारः कृत आसीत् // 975 // तं गर्व भक्त्वा -चूरयित्वा नरनाथैः-नरेन्द्रैः नती चलनौ-पादौ यस्य स तस्य मदनापतेः-मदनसुन्दर्या भर्तुर्दासत्वं येन कर्मष्णाऽहं कारिता तत्कर्म जयति-सर्वोत्कर्षेण वर्तते // 976 // धन्यानां-धन्यस्त्रीणां धुरि ९७४-स्पष्टम् / ९७५-अखव्वगब्वो इत्यत्र छेकानुप्रासः / ९७६-स्पष्टम् /
